PSC Arena – opis stadionu

Budowę nowego dużego stadionu piłkarskiego we Frosinone zaczęto rozważać na początku lat 70. XX wieku. Efekty tych rozważań rodziły się jednak w bólach. Dopiero w 1974 gotowe było boisko w dzielnicy Casale, ok. 1,5 km na południowy zachód od dotychczasowego Stadio Comunale Matusa.

Plany dalszego zagospodarowania przewidywały stadion dla 20 tys. widzów, ale nie udało się ich zrealizować. Dopiero w przededniu Copa '90 ruszyły prace, ale pieniędzy i determinacji wystarczyło tylko na zachodnią trybunę główną. Brutalna żelbetowa konstrukcja okazała się zresztą zaprojektowana nie najlepiej. Oddalona niepotrzebnie od placu gry, płaska i nieoptymalnie podzielona na dwa poziomy widownia nie zaoferowała dobrej widoczności, a do tego 3 lutego 2012 część dachu nad górnymi rzędami zawaliła się pod ciężarem śniegu. W efekcie cały dach usunięto.

Pomysłu na ukończenie na początku nie było. W 2003 roku koncepcję zamknięcia stadionu trzema nowymi trybunami przygotowała znana holenderska pracownia Zwarts en Jansma, jednak nie wprowadzono go nigdy do realizacji. Kolejne podejście miało miejsce w latach 2007-2008, ale i wtedy sprawa nie ruszyła na dobre.

Dopiero perspektywa awansu Frosinone Calcio do Serie A sprawiła, że w 2015 rozpoczęły się przygotowania, by dokończyć „nowy” stadion. Za ok. 4 mln € powstały trzy tymczasowe trybuny, po czym w 2016 Frosinone Calcio otrzymało 45-letnią dzierżawę obiektu (do 2061) i to klubowi powierzono dokończenie modernizacji.

Celem było dobudowanie sektorów narożnych, gruntowna modernizacja głównej, a następnie zapewnienie zadaszenia całego stadionu i wzniesienie sztucznego oświetlenia. Choć zastosowano tymczasową konstrukcję trybun, to efekt prac ma spełniać oczekiwania w perspektywie średnioterminowej, tj. kilkanaście lat lub więcej. Trybuny mają wytrzymać nacisk 400 kg/m².

Nowe trybuny na planie litery C powstały w bardzo kameralnym układzie, w którym pierwszy rząd znajduje się nie dalej niż 8,5 m od boiska i jest uniesiony ponad pole gry o 1,16 m. Dzięki temu wszyscy widzowie mają dobrą widoczność. Pod cienką konstrukcją z rurek znalazły się murowane budynki z kioskami cateringowymi i toaletami, dostępne tylko z zewnątrz obiektu. Rolę zewnętrznych podpór pełnią pylony dachu, których osiem to również maszty oświetleniowe, wysokie na ponad 30 metrów.

O ile tymczasowe trybuny mają tylko niezbędną infrastrukturę, o tyle ta główna doczekała się istotnych zmian. Pierwszy rząd cofnięto (przez to widzowie są aż 17 m od boiska), a przed trybuną stanęły wkopane w ziemię ławki rezerwowych. Powstało tu też zupełnie nowe zaplecze, nie tylko dla sportowców, ale też klientów biznesowych.

Dla nich przygotowano 10 prywatnych boksów, na rzecz których trzeba było zlikwidować aż 16 górnych rzędów starej trybuny. Ponieważ jednak kabiny (w tym centrum dowodzenia i te dla komentatorów) powstały na tymczasowej konstrukcji ze stalowych prefabrykatów, istnieje możliwość powrotu do starego układu. 16 dodatkowych lóż – tym razem odkrytych – powstało również pomiędzy dolnym a górnym poziomem trybuny.

Nad całością trybuny powstało nowe, zupełnie niezależne zadaszenie. Jest oparte na dwóch potężnych łukach ze stali, z których większy ma długość aż 80 metrów. Oba umożliwiły podwieszenie dachu na wysokości 20 metrów nad boiskiem, a całkowita wysokość konstrukcji to 28 m. Po ukończeniu budowy dachu w sierpniu 2017 stadion został przygotowany do otwarcia, które miało miejsce pod koniec września. Co ciekawe, przy realizacji najnowszego włoskiego stadionu nie użyto ani jednego żurawia, wszystkie elementy instalowano z pomocą dźwigów samojezdnych.