Principality Stadium – opis stadionu

W 1984 roku Walia zbudowała swój pierwszy stadion narodowy w rugby, jednak wkrótce okazał się on nieodpowiedni. Jego projekt, powstały jeszcze w latach 60., był przestarzały. Dodatkowo, pojemność trzeba było zmniejszyć w związku z rosnącymi normami bezpieczeństwa i już w połowie lat 90. powstała komisja ds. jego przebudowy.

Pod uwagę brano zarówno zmianę istniejącej konstrukcji, jak i przeprowadzkę w inne miejsce. Ta druga okazała się nierealna ze względów komunikacyjnych, a do realizacji pierwszej trzeba było wykupić kilka okolicznych działek, by znacznie większy obiekt się zmieścił.

Główne założenia inwestorów to pojemność zbliżona do 75 tys. miejsc i rozsuwany dach – funkcja istniejąca wówczas tylko na Amsterdam ArenA. Projektem zajęło się biuro HOK S+V+E (później Populous). Powstała widownia o trzech poziomach z wyjątkiem trybuny północnej. Jej konstrukcja bowiem jest jedynym elementem pozostałym po poprzednim stadionie, łączącym nowy obiekt z poprzednikiem. Inwestycję udało się sfinansować dzięki połączeniu środków własnych federacji rugby ze wsparciem publicznym, sprzedażą abonamentów na przyszłe miejsca i kredytem.

Pierwsza impreza odbyła się w czerwcu 1999, ale wszystkie trybuny otwarto przy okazji Mistrzostw Świata Rugby, jesienią 1999. Głównym użytkownikiem jest reprezentacja Walii w rugby, a do 2011 roku była również piłkarska kadra narodowa. Aktualnie jednak tylko najważniejsze mecze są tam rozgrywane. W czasie przebudowy Wembley Cardiff gościło największe mecze angielskich rozgrywek.

Poza sportowymi widowiskami (wliczając boks czy żużel), organizowane są tu też inne wielkie imprezy. Arena dysponuje systemem kurtynowym, który umożliwia różne konfiguracje widowni przy okazji koncertów i innych zawodów (odgradza widownie rzędu 73, 46 lub 12 tys. osób).