Datong SC Stadium – opis stadionu

Górniczy i górski ośrodek Datong przeżywał wielki rozkwit na początku XXI wieku. Tak duży, że w ciągu jednej dekady zaplanowano podwojenie (!) powierzchni zabudowy miasta, a wraz z dziesiątkami rosnących osiedli mieszkaniowych powstać miał główny miejski kompleks sportowy. Przeznaczono na niego 43 hektary nad atrakcyjnymi brzegami zalewu Wenyinghu. Plany zrodziły się z polityki burmistrza Genga Yanbo, który miał ekscentryczny pomysł przesiedlenia ok. 40 tys. rodzin i budowy wielkich, reprezentacyjnych inwestycji z myślą o zmianie wizerunku miasta i przyciągnięciu turystów.

Konkurs architektoniczny w 2010 roku wygrały Populous oraz CCDI, których propozycja opierała się na estetyce surowego miasta i jego otoczenia. Bryła stadionu oraz trzech towarzyszących mu dużych kubatur nawiązują do krajobrazu otaczającego Datong, głównie do Wyżyny Lessowej i pobliskich pasm górskich. To jednocześnie spójne z wizerunkiem miasta – surowego, górniczego, znanego z ciężkiej pracy. Stąd monumentalne, nieco ciężkie bryły. Stadion dodatkowo ma symbolizować mieszankę kultur tego istotnie ulokowanego miasta poprzez zejście się ze sobą wielu nierównych segmentów dachu.

Cały kompleks został wpisany w nowo tworzoną oś widokową miasta, stąd przez jego centrum biegnie długi deptak z północy na południe. Pod nim kryje się ponad 700 miejsc parkingowych oraz wjazdy dla sprzętu. Trzy hale (widowiskowa – 7512 miejsc; pływalnia – 1500 miejsc; treningowa) stoją wspólnie po zachodniej stronie, stanowiąc przeciwwagę dla stadionu głównego na wschodzie założenia. W sumie powierzchnia zabudowy to 101,7 tys. m², z czego stadion stanowi 41 075 m².

Wszystkie cztery obiekty otrzymały – zgodnie z założeniem projektowym – metaliczne fasady poprzez instalację ok. 100 tys. m² paneli aluminiowych z powłoką kwarcowo-cynkową o delikatnie niebieskim odcieniu. Dzięki temu za dnia lśnią w słońcu, a jeśli jest pochmurno – matowieją i przypominają kamień. Co ciekawe, zastosowane pokrycie i wybrane kształty utrudniły iluminację kompleksu, ostatecznie nocą rozświetlanego z masztów rozsianych wokół głównych aren.

Główny stadion wyjątkowość zawdzięcza niepowtarzalnej kopule, która od wewnątrz ma przypominać nieodległe Groty Yungang. Jednak poza kopułą obiekt jest na wskroś konwencjonalny i prosty. Widownia została wpisana w nieckę ziemną i tylko po zachodniej stronie trybuna jest podpiwniczona. Okalający całą arenę lekkoatletyczną dolny poziom jest wyjątkowo płaski (nachylenie tylko 14 stopni), za to po zachodniej stronie znajduje się okazały drugi poziom ułożony pod kątem 30 stopni.

Stadion nie powstał pod kątem konkretnego gospodarza komercyjnego, ma być przede wszystkim areną wydarzeń o skali lokalnej i regionalnej. Na co dzień mniejsze obiekty dostępne są dla mieszkańców za darmo, a większe za opłatą. Na otwarcie przyszło jednak czekać skrajnie długo.

Początek był obiecujący – start jeszcze w 2010, a w drugiej połowie 2012 gotowa była już cała konstrukcja dachu i trybuny pod nią. Niestety, władze Datong przeforsowały się, gospodarka krajowa też dostała zadyszki, w dodatku koniunktura na węgiel zaczęła mocno spadać. Dlatego prace gwałtownie zwolniły i były realizowane etapami, w miarę dostępnych środków. Do 2014 udało się zamontować całe przekrycie dla głównych aren, jednak montaż wspomnianych już paneli aluminiowych trwał aż do 2019. Dopiero wtedy, przy okazji zaplanowanych w Datong Chińskich Igrzysk Młodzieżowych, doszło do otwarcia.