Olympiastadion – opis stadionu

Fundacja Stadion powstała już w 1927 i od początku jej celem było danie Helsinkom obiektu sportowego godnego stolicy Finlandii. W wyniku przeprowadzonego przez fundację konkursu architektonicznego wyłoniono pracę Yrjö Lindegrena i Toivo Jäntti, którą następnie skierowano do realizacji.

Budowa trwała od lutego 1934 do wiosny 1938, ale wkrótce obiekt miał być rozbudowany przy okazji organizacji Igrzysk Olimpijskich. Helsinki miały aspiracje gościć imprezę w 1940, ale ostatecznie udało się w 1952. Na czas letniej imprezy trybuny powiększono do 70 tysięcy miejsc. Wkrótce po Igrzyskach przebudowano go po raz kolejny, kiedy otrzymał aktualną formę zewnętrzną, z drewnianymi panelami. Jego prosta forma to hołd dla funkcjonalizmu, który był podstawą pierwotnego projektu.

Poza meczami reprezentacji Finlandii swoje największe spotkania rozgrywało tu również HJK. Ale nie samym futbolem żył obiekt, który od lat 1940. gościł wielkie turnieje w sportach zimowych (hokej, bandy, łyżwiarstwo szybkie), lekkoatletyce (MŚ 1983, 2005, ME 1971, 1994, 2012), a od lat 1970. również wielkie koncerty. Zimą na murawie tworzone jest lodowisko.

Poza dużą ilością drewna wewnątrz i na zewnątrz stadionu, obiekt słynie również z mierzącej 72 metry wieży widokowej oraz hotelu otwartego pod trybunami już w 1961. Od 1943 fińskie muzeum sportu również mieści się tutaj.

Po wielu modernizacjach (w tym dołożeniu dachu naprzeciw trybuny głównej w 2005) stadion spełniał najważniejsze wymogi, ale czekała go jeszcze jedna, wielka zmiana. W latach 2016-2020 Olympiastadion został gruntownie przebudowany. Modernizacja stadionu była ukierunkowana na uszanowanie historycznej konstrukcji obiektu oraz funkcjonalistycznej estetyki z 1938 roku. Nie było mowy o dobudowywaniu nowych budynków do stadionu. Z tego powodu zdecydowano się na umieszczenie pod ziemią części z funkcjonalności obiektu, tak aby wprowadzone zmiany w żaden stopniu nie zaburzały wyglądu stadionu, a jedynie podkreślały jego unikalny styl.

Najbardziej istotną zmianą była wymiana starych rzędów ławek na nowe pojedyncze krzesełka (nie zrezygnowano jednak z wykonania ich z drewna), przedłużenie dachu trybuny wschodniej na wszystkie inne trybuny i odnowienie fasady stadionu. Wszystkie te elementy, łącznie z krzesełkami są stworzone z fińskiego drewna. Udało się przy tym zachować pojemność wynoszącą 36 200 miejsc.

Konstrukcje dachowe zawierają około 3000 ton stali. Najdłuższa pojedyncza stalowa belka ma 36 metrów w głąb stadionu. Dach podtrzymywany jest przez 80 historycznych betonowych filarów, wzmacnianych nową betonową powłoką.

Zmodyfikowane zostało również zaplecze obiektu. Oprócz wykonanej renowacji istniejących już pomieszczeń zostały stworzone również całkiem nowe. Z tego względu stadion został powiększony o 20 000 m² pod ziemią. Zaskakującym rozwiązaniem jest stworzenie drugiej bieżni lekkoatletycznej właśnie pod ziemią. Poprawiona została również logistyka na obiekcie. Nowe wejścia na trybuny oraz publiczne galerie pod konstrukcją zapewniają teraz swobodny przepływ publiczności.

Wszystkie materiały, jakich użyto do renowacji, są związane bezpośrednio z historią stadionu. Nowe rozwiązania z białym betonem, drewnem oraz szkłem współgrają razem z dawnym stylem obiektu.

Odnowiony stadion olimpijski został zainaugurowany 22 sierpnia 2020 roku. Obiekt był wielokrotnie nagradzany za renowację. Otrzymał m.in. nagrodę Wood Prize 2020, nagrodę uznania RIL Award 2020 Fińskiego Stowarzyszenia Inżynierów Budownictwa, stadion został również zwycięzcą Architecture Finland 2020.