Easter Road Stadium – opis stadionu

Kiedy Hibs wprowadzili się tutaj w 1893 roku, teren stadionu miał przeznaczenie budowlane, a dla klubu miał być jedynie przystanią w drodze do nowego obiektu w innej lokalizacji. Gdy jednak kilka alternatyw nie wypaliło, w 1922 roku Hibernian FC podpisali 25-letnią dzierżawę, a do 1924 zbudowali nową główną trybunę (zachód) i trzy nasypy po pozostałych stronach. Łącznie na aż 45 tysięcy widzów.

W latach 40. klub zaczął odnosić wielkie sukcesy, a popularność przerosła możliwości stadionu. W 1950 lokalne derby oglądał nadkomplet 65 860 widzów, do dziś rekord frekwencji podczas jakiegokolwiek meczu w Edynburgu. Dlatego rozbudowano jedną z trybun, a pojawił się nawet plan podniesienia pojemności tuż pod granicę 100 tysięcy, nigdy nie wdrożony.

Od 1954 funkcjonuje tu sztuczne oświetlenie, a w 1980 klub jako pierwszy w Szkocji zainstalował podgrzewanie murawy. Zmiana przepisów bezpieczeństwa zaowocowała ograniczeniem pojemności do 30 tysięcy w 1975, a kolejna redukcja przyszła w 1980.

Z powodu zaostrzenia regulacji w Raporcie Taylora Hibs rozważali nawet wyprowadzkę na początku lat 90., jednak ostatecznie w 1995 powstały dwie nowe trybuny za bramkami. Dały one początek dzisiejszemu stadionowi. Kolejną fazą było powstanie trybuny zachodniej w 2001 i wreszcie w 2010 jednopoziomowej wschodniej. Narożniki pozostają niezabudowane, choć dwa z nich nadają się do rozbudowy.