Rungrado May Day Stadium – opis stadionu

Stadion narodowy Korei Północnej powstał jako odpowiedź na Stadion Olimpijski w Seulu, stając się częścią rywalizacji na wielkie inwestycje z Koreą Południową. Budowa trwała 2,5 roku, co przy ogromnych rozmiarach obiektu może budzić uznanie. W chwili otwarcia dysponował on największą na świecie widownią dla 150 tys. widzów. Otwarto go w maju 1989 z myślą o 13. Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów.

Najbardziej spektakularnym elementem stadionu jest jego zadaszenie. Jeśli wierzyć oficjalnym informacjom, jego powierzchnia to trudne do wyobrażenia 94 000 m2, czyli tyle co dwa zadaszenia rekordowego dachu na King Fahd Stadium w Rijadzie. Poszycie utrzymuje się na 11 000 ton stalowych kratownic, które z kolei umocowane są poza trybunami i opierają się na specjalnie wzniesionych łukach ponad widownią. Zastosowane rozwiązania doceniono podczas 16. Międzynarodowej Wystawy Wynalazków i Nowych Technologii w Genewie w 1988 roku, gdzie dach zdobył pierwszą nagrodę. Sięga 60 metrów po wewnętrznej stronie stadionu (kryje całe trybuny) i 40 metrów na zewnątrz. Jego wysokość to ponad 60 metrów. Pod względem formy przypomina z jednej strony kwiat na wodzie (leży na wyspie Rungrado na rzece Taedong), a z drugiej rozłożony spadochron.

Znacznie bardziej konwencjonalne są trybuny – dwupoziomowa widownia jest częściowo oparta na nasypie (fragment dolnego poziomu), a w większości na żelbetowej konstrukcji. Olbrzymie jest również zaplecze trybun. Tworzy je osiem pięter infrastruktury, wśród której znajdują się sale sportowe, baseny, kilkusetmetrowa kryta bieżnia (ta zajmuje część szóstego piętra) – w dużym skrócie cała infrastruktura niezbędna do treningów i regeneracji zawodników podczas wielkich zawodów sportowych.

Z uwagi na swą skalę stadion był miejscem wielkich imprez, ustanawiając m.in. rekord frekwencji dla zawodów zapaśniczych w 1995 roku (190 tys. widzów). Odbywają się na nim również wielkie Gry Masowe, nazywane też festiwalem Arirang. Choć przez większość czasu jest on zarezerwowany dla przygotowujących się artystów, w swojej historii miał wiele politycznych wieców, wspomniany na początku Festiwal Młodzieży, czy wydarzenia groteskowe, jak egzekucja spiskujących przeciw Kim Dzong Ilowi generałów. W 1992 roku kilkunastu generałów planowało zabić dyktatora, ale po wykryciu spisku spalono ich żywcem na stadionie. Na trybunach zgromadzono oficerów wielkiej północnokoreańskiej armii, by pokazać, co czeka zdrajców reżimu.