Estádio de São Luís – opis stadionu

Stadion zbudował powracający z USA przedsiębiorca Manuel Santo, który od otwarcia w 1923 roku nazywał go Santo Stadium. Obcojęzyczna nazwa nie przyjęła się jednak i już od lat 30. była w użyciu potoczna São Luís, od patrona XVII-wiecznego kościoła stojącego obok.

Największy klub w Faro, Farense, grał tu od 1924 roku prawie nieprzerwanie, niezależnie od zmian własnościowych stadionu. A ten przechodził z rąk do rąk: najpierw Santo odsprzedał go innemu przedsiębiorcy (E. T. Lopes) w 1942, ten następnie przekazał miastu w 1957, a samorząd w 1986 oddał w posiadanie klubowi piłkarskiemu, który odtąd jest sam sobie gospodarzem.

Z uwagi na trudne położenie, trybuny zachodnia, południowa i północna mają ograniczoną pojemność. Za to wschodnia, zbudowana w 1990 roku przy okazji organizacji Mistrzostw Świata U20, to zdecydowanie najwyższa część stadionu. Mieszczą się w niej zresztą powierzchnie usługowe, dzięki którym obiekt może zarabiać lepiej. Korzyści płyną również z koncertów organizowanych tu co kilka lat, uwzględniając takie gwiazdy jak Dire Straits (1992) czy Luciano Pavarotti (2000).

W latach 2013-2015 do trybun za bramkami doszło zadaszenie, na którym zainstalowano baterie słoneczne. Warto wspomnieć, że Farense tymczasowo wyprowadzili się na zbudowany na Euro 2004 Estádio Algarve, który jednak szybko okazał się stanowczo za duży.