Estadio Tierra de Campeones – opis stadionu

Stary Estadio Tierra de Campeones zaczął powstawać jeszcze w latach 80. XX wieku, ale inauguracji udało się dokonać dopiero w 1993. Od pierwszego spotkania gospodarzem był jedyny duży klub w mieście, Deportes Iquique, nazywany „błękitnymi smokami”. W chwili otwarcia mógł pomieścić 9500 widzów, służył jako zastępstwo dla mniejszego miejskiego obiektu, Estadio Cavancha (tylko ok. 3300 miejsc).

Pierwszą przebudowę zakończono na początku 1997 roku, by ugościć Mistrzostwa Ameryki Południowej U20. Dodano 8 masztów oświetleniowych, studia dla mediów, salę VIP, 80 małych lóż czy salę rozgrzewkową. Pojemność wzrosła do 11 tysięcy. Dzięki temu w 2009 ponownie obiekt gościł wielką imprezę, tym razem w kategorii U17. Niestety, po trzęsieniu ziemi z 2013, konstrukcja poważnie podupadła i zapadła decyzja o rozbiórce. W 2017 całkowicie zburzono obiekt, robiąc miejsca dla następcy.

W lutym 2020, nowy Tierra de Campeones (dosłownie: Ziemia Mistrzów) doczekał się otwarcia, z nową pojemnością 13 171 miejsc. Cena za realizację okazała się wyższa niż oczekiwano o ponad 15%, przekroczyła 27,7 mld peso (wtedy 140 mln zł). Nie udało się też dokończyć prac w terminie, pierwotnie wyznaczonym na marzec 2019. Realizacja opóźniła się do jesieni, a ponieważ wybuchły wówczas protesty w całym kraju, otwarcie przełożono na luty 2020.

Stadion posiada pełnowymiarową bieżnię spełniającą normy IAAF, komplet szatni dla różnych zawodów, ponad 20 lóż o różnej wielkości, pełne zaplecze medialne, siłownię, gabinet zabiegowy oraz muzeum.

Prawie wszystkie z tych funkcji mieszczą się w trybunie zachodniej, korzystają z nierówności terenu. Na zachodzie grunt jest znacznie niżej, dzięki czemu 5-kondygnacyjny budynek mieście się bez dominowania reszty stadionu wizualnie. Cały obiekt zachowuje umiarkowanie małą skalę, choć na tle niskiej zabudowy jednorodzinnej i tak musi się wybijać. Zamiast starych wysokich masztów zainstalowano tylko 6 na dachu, sięgających w głąb stadionu, dzięki czemu zanieczyszczenie światłem jest bardzo ograniczone. System LED na obiekcie w chwili otwarcia był najnowocześniejszy w Chile.

Pomimo że jest to stadion z bieżnią lekkoatletyczną, widownia obejmuje tory biegowe bardzo ściśle. Co więcej, pierwszy rząd jest uniesiony wysoko, na wschodzie nawet o 2 metry, ponad poziom bieżni, dzięki czemu obiekt nieźle nadaje się do oglądania piłki. Kompaktowy układ jest jednak wypadkową przede wszystkim bardzo ograniczonej przestrzeni, ponieważ kompletna działka – razem z drogami dojścia i bramami dla kibiców – ma tylko 3 hektary.

Najbardziej rozpoznawalnym elementem stadionu jest jego membrana, kryjąca widownię i stanowiąca część fasad (poza niebieską mozaiką głównego budynku). W sumie efektownie profilowane segmenty ETFE zajmują 10 770 m², z czego ponad 3700 m² na fasadach. Dach nie kryje więc wszystkich rzędów widowni, jednak w Iquique prawie nie pada, dlatego chodzi przede wszystkim o cień i ochronę przed wiatrem.