Estadio Teodoro Lolo Fernández – opis stadionu

Plan budowy nowego stadionu dla Universitario narodziły się w 1989, niedługo po oddaniu do użytku areny Barcelony w ekwadorskim Guayaquil. Właśnie Barceloną miał być motywowany wielki plan na wschodnich przedmieściach Limy. Universitario nie zamierzało „brać jeńców” i stworzyło wizję bijącego rekordy obiektu, nawet jeśli – patrząc wstecz – budżet był naprawdę skromny.

Lwia część widowni znajduje się w głębokiej na 18 metrów niecce ziemnej, na jednopoziomowych trybunach o wysokości ok. 50 rzędów. Wschodnia i zachodnia część zostały wyposażone w indywidualne krzesełka, natomiast południe i północ to trybuny stojące – północna dla lokalnych kibiców, południowa dla przyjezdnych. Centralny sektor zachodniej trybuny zawiera z kolei pas miejsc VIP ulokowanych tuż nad tunelem prowadzącym na boisko.

Z perspektywy ulicy niecka jest zupełnie niewidoczna i to nie tylko dlatego, że najwyższy rząd znajduje się na poziomie gruntu. Stadion został bowiem obudowany z każdej strony kolosalną liczbą lóż, których jest tutaj ok. 1250, rozłożonych na 6 pięter. Zachodnia trybuna, stojąca od reprezentacyjnej Alei Javiera Prado, zawiera dodatkowo niezbędną infrastrukturę sportową, medialną, a także muzeum i restaurację.

Przed trybuną wybudowano widowiskowy „lej” – to spiralna rampa prowadząca 18 metrów w dół, do jedynego wjazdu na boisko. Po obu jej stronach, symetrycznie, znajdują się miejsca parkingowe dla głównej trybuny, a także dwa boiska treningowe. Łącznie przy stadionie zaprojektowano 2,5 tys. miejsc postojowych.

Po oficjalnym wmurowaniu kamienia węgielnego w 1991 roku dopiero w 1994 udało się uregulować w pełni status gruntów. Stadion został oddany w połowie 2000 roku i od tego czasu jest domem „U”. Jednak ze swoją skalą stał się też drugim domem reprezentacji Peru, która częściej gra tylko na stadionie narodowym w centrum Limy. Z racji rozmiaru stadion jest też największą w Peru areną koncertową. A ponieważ największe brazylijskie stadiony straciły swoje miejsca stojące, peruwiański Monumental stał się największym stadionem Ameryki Południowej.