Ratina stadion – opis stadionu

Wizja stworzenia stadionu w dzielnicy Ratina sięga początku lat 30. XX wieku, choć nie został wtedy jeszcze wpisany do planu zagospodarowania. Do 1936 powstało tylko lodowisko, które cieszyło się dużą popularnością. Plan stadionu powrócił, gdy Finlandia otrzymała prawo do organizacji Igrzysk Olimpijskich. Boisko wysiano jeszcze w 1949, a do 1952 powstały tymczasowe trybuny z pojemnością ok. 15 tys. miejsc.

Nie był to jednak znany dziś stadion, ten powstał dopiero w latach 1963-66, według projektu Timo Penttili, jednego z czołowych architektów fińskiego modernizmu. Wykonany niemal w całości z żelbetu (wliczając maszty i dach głównej trybuny) obiekt dziś jest już zabytkiem. Pierwotne, niskie trybuny wokół większości bieżni znajdują się poniżej poziomu ulicy, dlatego najbardziej wyrazistym symbolem stadionu są jego proste „świeczki”.

W latach 2004-05 obiekt otrzymał komplet krzesełek, co drastycznie zmniejszyło jego pojemność. W związku z tym zapadła decyzja o podwyższeniu widowni, by zachować stosunkowo duży rozmiar, niespełna 17 tys. indywidualnych siedzisk.

Nie tylko ze względu na architekturę, ale i historię, stadion należy do najważniejszych w całej Finlandii. Nie tylko odbyły się w tym miejscu mecze Igrzysk Olimpijskich 1952, obiekt był też miejscem ważnych meczów lokalnych klubów Ilves (w tym rekordowego spotkania z Juventusem w 1984) i Tampere United, choć z racji posiadania bieżni nie jest szczególnie popularny. Natomiast bieżnia dała mu możliwość goszczenia Mistrzostw Finlandii w Lakkoatletyce w 2008. Na deser jest długa lista koncertów, z których największe przekroczyły liczbę 30 tys. widzów.