Dziś trudno uwierzyć, że Mistrzostwa Świata można było rozgrywać na tak skromnych obiektach. Ale mimo niedużych rozmiarów, aktualnie prezentują się naprawdę porządnie.

Estadio El Teniente, Rancagua

Historia stadionu noszącego nazwę od kopalni El Teniente zaczyna się w 1945 roku. Sfinansowany przez grupę miedziową Braden Copper obiekt przywitał widzów na drewnianych trybunach w 1947 roku. Od 1955 gospodarzem jest klub O’Higgins, który występuje w krajowych i międzynarodowych rozgrywkach.

Niespodziewany zaszczyt spotkał stadion w 1960 roku, gdy trzęsienie ziemi spowodowało ogromne szkody w części miast planowanych jako gospodarze Mundialu 1962. Rancagua została wówczas wybrana jako zastępczy gospodarz, a w stadion wpompowano 200 mln pesos. Mimo to drewniane trybuny i pojemność nieznacznie powyżej 10 tysięcy należały do najskromniejszych w historii Mistrzostw Świata, goszcząc siedem meczów.

Aż do 1995 wszystkie trybuny bazowały na drewniano-stalowej konstrukcji. Wtedy jednak największy północny łuk spłonął i został zastąpiony żelbetowym. Ta trybuna jako jedyna została zachowana podczas wielkiej przebudowy w latach 2013-2014.

W tym okresie łuk zajmowany przez fanatyków O’Higgins wkomponowano w nową bryłę stadionu. Kosztem prawie 10 mln $ powstał skromny, ale spójny i nowoczesny obiekt powleczony elewacją z niebieskiej siatki. Cztery niezależne trybuny mają bardzo dobrze rozplanowane drogi dojścia mimo mocno ograniczonej przestrzennie działki.

Zamiast wysokich masztów oświetlenie daje 16 niskich „świeczek” na dachu, który zacienia ok. 1/3 widzów. Po zachodniej stronie powstała również przeszklona sala VIP z balkonem dla 750 osób. Stadion przebudowany w zaledwie 330 dni spełnia najważniejsze normy FIFA i został gospodarzem Copa America 2015.

Estadio Carlos Dittborn, Arica

Najdalej wysunięte na północ miasto Chile ma bogate tradycje piłkarskie, a największy stadion w Arice był jednym z gospodarzy Mistrzostw Świata 1962. Według nieoficjalnych informacji miasto wybrano do tej roli z uwagi na bliskość Peru, które niespodziewanie przegrało w kwalifikacjach z Kolumbią. Na tym obiekcie w ćwierćfinale Chile pokonało ZSRR.

Od tamtego okresu nie zmienił się w znaczący sposób – te same niskie żelbetowe trybuny do dziś okalają boisko z bieżnią. W latach 2013-2014 obiekt przeszedł jednak kompletną modernizację, w ramach której całą konstrukcję odświeżono, a trybuna główna otrzymała nowe zadaszenie i poprawione zaplecze. Istniały również plany pełnego zadaszenia trybun, jednak nie doczekały się dotąd realizacji.

Na co dzień obiekt jest wykorzystywany przede wszystkim do meczów piłkarskich klubu San Marcos, który większość swej historii spędził w chilijskiej drugiej lidze.

Patronem stadionu jest Carlos Dittborn Pinto. W chwili otwarcia stadionu w kwietniu 1962 był prezydentem komitetu organizacyjnego Mistrzostw Świata, wcześniej też liderem CONMEBOL. Zmarł wskutek ataku serca zaledwie dwa tygodnie po otwarciu obiektu.