Olympisch Stadion – opis stadionu

Decyzję o budowie podjęto w 1926 roku. Obiekt miał zostać zbudowany obok istniejącego wcześniej stadionu sportowego. W tym celu trzeba było usypać dodatkową działkę, na której ruszyło palowanie pod budowę. Oficjalne wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę miało miejsce w maju 1927, a po dokładnie 364 dniach nastąpiło otwarcie nowego obiektu.

Stadion o jednopoziomowych trybunach dla 31 600 widzów (z większością miejsc siedzących) został już w roku otwarcia uznany za wspaniały, a jego autor Jan Wils otrzymał złoty medal. Zachowawcza, prosta, ale bardzo elegancka architektura została doceniona i również podczas jedynej znaczącej rozbudowy, w 1937 roku, to właśnie Wils odpowiadał za projekt nowego górnego poziomu widowni na łukach za bramkami. Wówczas, w ramach konkurencji z rotterdamskim De Kuip, stadion w Amsterdamie urósł do ok. 64 000 miejsc.

W 1987 roku bardzo dobrze zachowany stadion został uznany za zabytek, a kilka lat później, w 1996, ruszyła rozbiórka górnych trybun i powrót do wyjściowego układu widowni z 1928 roku. Nie przywrócono jedynie toru kolarskiego, który kiedyś okalał bieżnię. W efekcie powstało dodatkowe miejsce pod trybunami, gdzie stworzono powierzchnie użytkowe z widokiem na boisko. Na stadionie mieści się muzeum sportu, ponieważ nie ma w Holandii drugiego obiektu, który ze sportem miałby tak wiele wspólnego.

Gdy powstał w 1928, był budowany na Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie. Później gościł imprezy wielu dyscyplin sportu, choć futbol pełnił rolę nadrzędną. Najważniejsze mecze rozgrywał tu do 1996 roku Ajax, rolę gospodarzy pełniły także inne kluby: Blauw Wit FC i BVC Amsterdam. Na stadionie odbyły się też finały Pucharu Europy (1962), Pucharu UEFA (1992) czy Pucharu Zdobywców Pucharów (1977). Holandia zgłosiła obiekt również jako potencjalną arenę Mundialu 2018, jednak nie udało się tej imprezy pozyskać dla Beneluksu.