Cztery nowe stadiony i sześć znacząco zaktualizowanych – oto bilans kolejnej dziesiątki w ramach Misji Stadion. W tym tygodniu zrealizujemy jeszcze piątkę, a kolejne już w przyszłym.

Długo kazaliśmy Wam czekać, ale kiedy już wznowiliśmy Misję Stadion, mamy tempo, jakiego nie pamiętają najstarsi górale. Ponad dekadę temu dodawaliśmy tak dużo stadionów, ale wtedy było po kilka zdjęć i bez opisów. Dziś przy 10 stadionach mamy prawie 10 stron tekstu w opisach i dosłownie 175 zdjęć, policzyliśmy!

Poniżej znajdziecie mapę z aktualnym stanem realizacji misji, a więc z 70 zaznaczonymi stadionami. Pod mapą – opisy dla czterech nowo dodanych stadionów, z Sanoka, Kielc, Reńskiej Wsi i Otwocka. Zanim do nich przejdziecie, gorąco polecamy sprawdzenie odświeżonych prezentacji sześciu kolejnych stadionów. Na szczególną uwagę zasługują stadion Cracovii i Podbeskidzia Bielsko-Biała, gdzie spędziliśmy najwięcej czasu. Ale i w Kozienicach, Zamościu, Gorzowie i Toruniu jest co zobaczyć/przeczytać.

Stadion Tadeusza Ślusarskiego, Otwock

Miejski stadion w Otwocku jest użytkowany przez miejscowy Start nieprzerwanie od 1936 roku, choć sam otwocki klub sportowy istniał już 12 lat wcześniej. Po inauguracji arenie nadano imię Józefa Piłsudskiego, jednak dziś obiekt jest znany jako stadion dedykowany tragicznie zmarłemu mistrzowi olimpijskiemu i mistrzowi świata w skoku o tyczce, Tadeuszowi Ślusarskiemu.

Położony na południowym wylocie z Otwocka obiekt spotkał podobny los, jak sam klub na nim urzędujący. Zmiana ustroju przyniosła poważne problemy finansowe, a w parze z nimi brak inwestycji w infrastrukturę.

W XXI wieku w modernizację stadionu inwestowano kilka razy, każdorazowo wyłącznie w doraźne zmiany mające na celu dostosowanie go do minimalnych wymogów. W pierwszej dekadzie zachodnia trybuna otrzymała krzesełka, a także częściowe zadaszenie. Dodatkowe krzesełka na wschodzie, pochodzące z innych obiektów, doszły w 2016 roku. Południowy łuk z podkowy trybun jest niemal nieużywany, pomijając tylko sektor dla przyjezdnych.

Obiekt dysponuje budynkiem z zapleczem sportowym na północnym zachodzie, a towarzyszą mu dwa boiska treningowe oraz kompleks sześciu kortów tenisowych (w tym trzech całorocznych).

Stadion Gminny, Reńska Wieś

Mały stadion we wsi pod Kędzierzynem-Koźle co prawda powstał dosłownie w polu, ale jest domem najstarszego klubu piłkarskiego funkcjonującego na Opolszczyźnie. Śląsk działa ponad 100 lat, a jego obiekt w skali Reńskiej Wsi jest wręcz imponujący. Na czterech nasypowych trybunach miejsce siedzące znajdzie co trzeci mieszkaniec miejscowości.

Również z myślą o mieszkańcach w latach 2010 i 2015 powstała obszerna infrastruktura sportowo-rekreacyjna. Małe boisko syntetyczne, boisko do koszykówki, a do tego 4-torowa bieżnia tartanowa, a także piaskownica do skoków czy rozbieg do rzutów.

Stadion Wierchy, Sanok

Miejski stadion Wierchy w Sanoku funkcjonuje niemal nieprzerwanie od 1928 roku nie tylko jako obiekt sportowy, ale też miejsce masowych zgromadzeń o charakterze społecznym, kulturalnym, militarnym czy politycznym. Jednocześnie przez niemal dekadę nie dysponował ani jedną trybuną – pierwszy drewniany sektor powstał w 1936 roku.

Ulokowany na 2 hektarach przy drodze krajowej 28 obiekt stoi w obecnej konfiguracji od 1956 roku, gdy otwarto południową trybunę główną z zapleczem. To najstarszy pozostały element stadionu, ponieważ w latach 2016-2019 przeprowadzono największą w historii obiektu modernizację, w ramach której zmieniło się niemal wszystko. Wyjątkiem jest właśnie trybuna, którą jedynie odnowiono. Nowa 6-torowa bieżnia, maszty oświetleniowe dla potrzeb nocnych treningów czy maleńkie trybunki na północy (dzięki którym stadion mieści prawie tysiąc widzów wymagany przez PZLA) – to efekt prac z tego okresu.

Jeśli chodzi o gospodarza sportowego, Wierchy miały ich kilku. Zaczęło się od wojskowego Strzelca i Sanoczanki, następnie grały tu Stal, Unia czy Górnik, a ostatecznie żaden z tych klubów nie dotrwał do dziś. Spadkobierczyni Stali, Ekoball Stal, gra jednak nadal. Rekord widowni ustanowiła właśnie Stal, której walkę o Puchar Polski (1/16) z Ruchem Chorzów w 1973 oglądało ok. 6 tys. widzów.

Stadion Piłkarski, Kielce

Jeden z dwóch miejskich stadionów położonych na Baranówku, znajduje się w miejscu dawnych manewrów wojskowych. Obiekt powstał jeszcze w 1924 roku, jednak pamiętany jest przede wszystkim dzięki trzem dekadom, które rozegrała tu Korona Kielce. Klub rozpoczął użytkowanie w 1975 roku i pozostał tu aż do końca 2005.

Dzięki grze Korony obiekt w ostatnich latach przechodził liczne modernizacje, by dorównać poziomem infrastrukturalnym awansowi sportowemu klubu. Rozegrano tu nawet mecze Ekstraklasy w 2005 roku, choć do najwyższego poziomu ligowego obiekt się nie nadawał i ustąpił miejsca nowej arenie. Wraz z awansami Korony otrzymał jednak nowoczesny system zraszania czy monitoringu. Nie doczekał się pełnego oświetlenia meczowego, otrzymując jednak lampy umożliwiające wieczorne treningi.

Konstrukcyjnie lwia część widowni znajduje się na nasypach po zachodniej i wschodniej stronie. Łuki są wyjątkowo skromne i oferują bardzo słabą widoczność przyjezdnym. Jedyną w pełni żelbetową trybuną jest zachodnia główna, gdzie znajduje się 300 krytych miejsc. Na zapleczu trybuny zmieściły się nie tylko szatnie, można również skorzystać z siłowni.