Po dawnych frekwencjach nie ma już śladu, więc nie ma też śladu po słynnej trójpoziomowej trybunie wschodniej, która była ozdobą Euro 2000. Efektowna architektura przegrała jednak z brakiem zapotrzebowania.

Kiedy przed Euro 2000 gruntownie zmodernizowano centralny stadion w Charleroi, frekwencje były jednymi z najwyższych w kraju. Regularnie powyżej granicy 10 tys. widzów na mecz, a w lepszych sezonach jeszcze lepiej – aż do 2007 roku Racing Charleroi miał piątą frekwencję w kraju.

Co prawda już po Euro 2000 zdemontowano trzeci poziom trybuny wschodniej i obniżono dach, ale pojemność na poziomie ponad 24 tysięcy miejsc miała być już tą docelową. Niestety, podobnie jak wysokie frekwencje Racingu, ta pojemność to dziś tylko wspomnienie.

W sezonie 2007/08 klub stracił co piątego widza, gromadząc już niewiele ponad 9 tys. osób. W rozgrywkach 2009/10 ponownie ubyło prawie 20% kibiców. W kolejnym sezonie Racing gromadził już tylko 6,5 tysiąca widzów i spadł pod względem widowni na 12. miejsce w lidze. Spadł też z samej ligi, a co za tym idzie – odnotował kolejny ubytek w widowni, która przekraczała już tylko 5 tysięcy ludzi.

Dlatego nie dziwi, że klub dziś balansujący między krajową ekstraklasą a jej zapleczem dziś nie widzi potrzeby posiadania stadionu o pojemności prawie 25 tys. miejsc. W końcu jego średnia widownia po 2000 roku urosła w szczytowym momencie do ok. 13 tysięcy na mecz, a aktualnie Racingowi znów prognozuje się walkę o utrzymanie (prognoza Nieuwsblaad to 14. miejsce).

W związku ze spadkiem popularności zapadła decyzja o pomniejszeniu stadionu. Operację przeprowadzono po zakończeniu rozgrywek 2012/13. W ciągu dwóch miesięcy usunięto dach i górne poziomy aż trzech trybun – jedynie główna na zachodzie zachowała swój stary układ. Do nowego sezonu Racing przystąpił więc z pojemnością szacowaną aktualnie na 14-15 tysięcy widzów i z tylko jedną krytą trybuną. Poniższe zdjęcia obrazują, jaką drogę przeszła najbardziej widowiskowa trybuna wschodnia: od jednej z wizytówek Belgii podczas Euro 2000 do zupełnie drugorzędnej części przestarzałego stadionu.