Zaprzyjaźniony groundhopper odwiedził niedawno indonezyjskie miasto znane z niesamowitych kibiców. Bo który inny klub jest w stanie zabrać na 700-kilometrowy wyjazd ponad 50 tys. ludzi? Zobaczcie, gdzie na co dzień dopingują fani wicemistrza Indonezji.

Stadion Kanjuruhan

Fot: Sh@tei

Indonezja słynie z korupcji, biedy, a w ostatnich latach również z futbolu. Powodem tej sławy nie jest poziom sportowy, a lawinowy wzrost zainteresowania rodzimą ligą. Kiedy Arema Malang zdobywała swoje pierwsze mistrzostwo Indonezji w 2010 roku, na ostatni mecz sezonu pojechało ponad 50 tys. kibiców, choć wyjazd nie był bliski – do Dżakarty z Malang jest ok. 700 km. A liczba 50 tys. to tylko dane oficjalnego stowarzyszenia kibiców Aremania. Dzięki tak licznemu tłumowi, na stadionie narodowym Indonezji było w tamtym meczu ok. 130 tys. widzów.

Ale poza Gelora Bung Karno nie ma w całym kraju ani jednego stadionu zdolnego pomieścić podobną widownię. W Malang nowy stadion powstawał w bólach od 1997 do 2004 roku i kosztował 35 mld rupii, czyli ok… 13 mln zł. Przy tak niskich wydatkach nic dziwnego, że efekt prac trwających aż 7 lat jest nader skromny. Trybuny mieszczą oficjalnie 35 tys. osób, ale tylko na głównej są krzesełka. Maszty oświetleniowe stoją wewnątrz obiektu, zasłaniając części widzów widowisko.

To wszystko jednak ma małe znaczenie dla kibiców, którzy niezwykle tłumnie odwiedzają stadion. Ich liczebność czasem znacząco przekracza pojemność stadionu, a w niektórych meczach tłum jest tak gęsty, że wielu ludzi dosłownie nie jest w stanie wejść i nasłuchuje z zewnątrz. Arema uchodzi za jeden z dwóch najbardziej popularnych klubów w całym kraju, dlatego już po 7 latach istnienia obecnego obiektu rozważana jest budowa nowego, większego. Tym razem finansować miałby go sam zespół, a nie jak w przypadku obecnego – lokalne władze.

Stadion Gajayana

Fot: Sh@tei

Choć dziś nieco w cieniu, to jeden z najstarszych obiektów sportowych w całej Indonezji. Powstał w latach 1924-26 i przez lata pozostawał najważniejszym stadionem w Malang. Na początku lat 90.przeszedł gruntowną modernizację i zwiększył pojemność do ok. 17 tys. miejsc. W 2007 roku po kolejnych zmianach liczba miejsc wzrosła do ok. 30 tys., ale podobnie jak w przypadku opisanym powyżej – i niemal w całej Indonezji, zresztą – tylko główna trybuna posiada zaplecze, dach i krzesełka.

Do 2004 roku gospodarzem obiektu była Arema, później jedynym klubem stale użytkującym stadion pozostała Persema Malang.