Godswill Akpabio International Stadium – opis stadionu

Choć trudno w to uwierzyć, w prawie półmilionowym Uyo na południu Nigerii jeszcze w 2007 roku nie było żadnego krzesełka stadionowego. Wraz z objęciem urzędu gubernatora przez Godswilla Akpabio najpierw doszło do modernizacji istniejącego stadionu miejskiego, a następnie powstał plan budowy znacznie większego, zdolnego gościć imprezy międzynarodowe.

Działka o powierzchni 36ha pod inwestycję znalazła się przy południowo-zachodniej części autostradowej obwodnicy miasta, a projekt został zlecony niemieckiemu biuru ASS Architekten. W 2009 architekci zaproponowali budowę wolnostojącej trybuny głównej i zintegrowanych ze sobą pozostałych części stadionu, tworzących literę C.

Dwupoziomowa widownia miała pomieścić 30 tys. widzów i oferować ich pełne zadaszenie. Zachowano niewielką nadwyżkę dla miejsc tymczasowych, z kolei fundamenty są zdolne przyjąć konstrukcję powiększoną nawet o 100%, do ok. 60 tysięcy.

Wyjściowa koncepcja zakładała otoczenie trybun giętymi profilami, tworząc efekt „lasu”. Ten plan uległ jednak zmianie w 2010, gdy całą konstrukcję miała pokryć gęsto perforowana elewacja, nawiązująca luźno do miejscowego wzornictwa.

I ten wariant został odrzucony, a ostatecznie trybuny pokrył biały, satynowany pleksiglas. Mleczna w swojej barwie powłoka składa się z tysięcy paneli, które importowano aż z Austrii. Na głównej trybunie panele są prostokątne, a na pozostałych – trójkątne, częściowo z wycięciami. Jeden przy drugim, trójkąty tworzą ozdobny wzór z motywem rombu, który ułatwia wentylację zaplecza trybun.

Z zewnątrz neutralny, w środku stadion pokryły krzesełka w barwach stanu Akwa Ibom i Nigerii – pomarańczowe, białe i zielone. Nocą obiekt można iluminować. Domyślne światło jest białe, jednak na trybunie głównej istnieje możliwość emisji obrazów w różnych barwach. Przy okazji meczu otwarcia z listopada 2014 były to flagi Nigerii i Ghany.

Konstrukcja stadionu z otaczającymi go parkingami i stadionem rozgrzewkowym pochłonęła 16 mld nair (ok. 320 mln zł), co spotkało się z mieszanym przyjęciem. Finansowany z publicznych środków obiekt nie ma bowiem szans na rentowność. Ba, nie ma nawet stałego gospodarza…