Stadion Lukas Enembe – opis stadionu

Po letnich Igrzyskach Olimpijskich oczy sportowej Indonezji zwracają się tradycyjnie na igrzyska krajowe, Pekan Olahraga Nasional. Do 1996 roku gospodarzem była niemal wyłącznie Dżakarta, jednak później turniej zaczął jeździć po kraju, a dla jego organizacji zaczęła się budowa dużych stadionów. Jednak dopiero w 2020 wielka impreza trafiła na wschodni kraniec Indonezji, na Nową Gwineę.

Właśnie z tej okazji w 2016 rozpoczęły się przygotowania do budowy największego stadionu na tej egzotycznej wyspie, zdolnego spełnić wymogi nawet Mistrzostw Świata FIFA. Z uwagi na wielość dyscyplin w krajowych igrzyskach obiekt musiał posiadać bieżnię, ale i trybuny o pojemności nie mniejszej niż 40 tys. widzów. Wyznaczony w prowincji Papua teren pod inwestycję ma 13,7 hektara, w połowie drogi między centrum Dżajapury a lotniskiem międzynarodowym.

Od północy otulony wzgórzami i lasem, od południa z widokiem na turkusowe wody jeziora Sentani, powstał tu nie tylko stadion, ale też położone po jego dwóch stronach hala widowiskowa oraz pływalnia. Przez środek stadionu biegnie oś symetrii całego kompleksu, zaburzona jedynie przez mały stadion treningowy położony bezpośrednio na wschód od głównego.

Sam stadion zajmuje niespełna 5 hektarów i ma powierzchnię użytkową przekraczającą 71 tys. m². Nie przewidziano na nim jednak znaczących pozasportowych funkcji, ma służyć wyłącznie sportowcom wielu dyscyplin sportu. Pomimo tradycyjnego owalnego kształtu jego trybuny zostały rozdzielone i nie stanowią jednej bryły. Powstały cztery monolityczne konstrukcje – te wzdłuż boiska o dwóch poziomach, te na łukach jednopoziomowe – złączone jedynie lekkim dachem przekrytym 30 tysiącami m² blachy.

Choć w pełni konwencjonalny, to nowy stadion w Dżajapurze wyróżnia się ciekawym pomysłem na dekorację fasad. Żelbetowe trybuny okalają charakterystyczne „żagle” – 34 mniejsze na łukach i 16 wielkich (każdy po ok. 40 metrów) w naturalnej, złotawej barwie. To nawiązanie do papuańskiego rzemiosła ludowego, czyli rzeźbiarstwa w drewnie, muszlach czy skorupach kokosów.

Budowa stadionu oficjalnie rozpoczęła się z końcem 2016 roku i już w kwietniu 2019 ogłoszono jego gotowość. W praktyce prace trwały dłużej, ale do lipca obiekt był w pełni gotowy. Poza planowanymi igrzyskami istnieje możliwość, by przynajmniej niektóre mecze rozgrywał w tym miejscu lokalny klub, Persipura Jayapura.