Budowa stadionu miała trwać trzy lata, ostatecznie zakończyła się po sześciu. Efekt końcowy robi duże wrażenie, jednak nie o nim się dyskutowało, lecz o licznych niedociągnięciach, jakie kładły się cieniem na budowie obiektu.

Liczne niedoróbki powodem opóźnień

Budowa Stadionul Francisc von Neuman rozpoczęła się w czerwcu 2014 roku i miała trwać trzy lata. Niestety tak się nie stało, a obiekt ostatecznie został oddany w sierpniu 2020 roku, czyli z 3-letnim opóźnieniem. Stadion znajduje się w śródmieściu Aradu i powstał w miejsce wysłużonego obiektu o tej samej nazwie. Stary stadion zburzono w 2014 roku.

Prace budowlane rozpoczął SC Tehnodomus SRL, który był również autorem projektu. Niestety nie udało mu się dokończyć budowy ze względu na liczne uchybienia. W momencie opuszczenia placu przez głównego wykonawcę, stadion był gotowy w 70%. Budowę dokończył Drast Company SRL, który wszedł na plac w marcu 2020 roku, mając do ukończenia ostatnie 30% przewidzianych w harmonogramie prac.

© Voicu Tămaş

Całość kosztowała 14 mln € (61 mln zł w chwili ukończenia budowy) i została sfinansowana ze środków publicznych. Opóźnienie było spowodowane licznymi niedoróbkami. Stadion bardzo słabo chroni przed wiatrem i deszczem, gdyż rogi trybun nie są obudowane, jednak lista usterek jest znacznie dłuższa.

W momencie zakończenie instalacji krzesełek na Tribuna II okazało się, że układają się w napis UA, a nie UTA. Zostało to jednak później poprawione. W styczniu pojawiły się kłopoty z instalacją podgrzewania murawy. Wcześniej występowały problemy z dojściem do kas i instalacją telebimów. Trudności sprawiała też murawa, która została przepalona przez słońce w lecie zeszłego roku.

Hotel w pierwotnej wersji miał mieć 23 pokoje, ostatecznie ma tylko 13. Przestrzenie komercyjne miały być o wiele bardziej rozbudowane w stosunku do tego, co finalnie powstało. Stadion cały czas boryka się niedostateczną liczbą miejsc parkingowych.

© Ministerul Tineretului și Sportului

Łuki trybun znakiem rozpoznawczym

Stadion posiada cztery niepołączone ze sobą trybuny bez narożników. Trzy z nich mają kształt półksiężyców, a wyjątek stanowi prostokątna trybuna główna. Zadaszenie każdej z trybun jest niezależne od pozostałych i jest pokryte blachą trapezową. 

Cała struktura tworzy cztery łuki górujące nad widownią. Trybuny nie posiadają zewnętrznej obudowy. Pierwotnie miała być membrana, ale w wyniku cięcia kosztów zrezygnowano z takiego rozwiązania. W fasadzie stadionu, okalającej tylko trybunę główną, dominują kolory biały, czerwony i szary.

Ze starego obiektu postanowiono zachować maszty oświetleniowe, ponadto umiejscowienie boiska pozostało w tym samym miejscu. Trybuny za bramkami (północna i południowa) są bliźniaczo podobne i mają identyczną pojemność, która wynosi 2902 miejsc. Tribuna I (główna) ma 2798 miejsc, a jej częścią składową jest przestrzeń komercyjna. Przeciwległa do niej Tribuna II ma 3982 miejsc.

© Huc Cristian, Suporter Club UTA

Tribuna I jest trzypoziomowa. Znajdują się tam loże oraz przestrzeń dla mediów. Na drugim piętrze wspominanej trybuny umiejscowiony jest taras. Pozostałe trybuny mają jedną kondygnację. Pod trybuną główną znajduje się mały hotel na 13 pokoi. Na terenie stadionu znajduje się parking z 300 miejscami dla samochodów i 20 dla autokarów.

W pracach finansowanych wyłącznie z lokalnego budżetu zużyto ponad 12 300 m³ betonu oraz 2250 ton zbrojenia i konstrukcji metalowej. Powierzchnia użytkowa stadionu wynosi 6031 m2, który w momencie ukończenia zyskał kategorię IV UEFA.

Autor: Tomasz Sobura