Kiedyś były tu zakłady przetwórstwa mięsnego, dziś stoi jeden z najbardziej kompaktowych stadionów piłkarskich USA. Najbliższe miejsce dzieli od boiska tylko 4,6 m!

Kiedy Louisville City FC powstawał w 2014 roku, za pierwszy dom służył im baseballowy Slugger Field, położony na wschód od śródmieścia. O ile warunkowo mógł spełniać rolę piłkarskiego, o tyle na dłuższą metę nie było mowy o pozostaniu tam, choćby z uwagi na boisko niezgodne z wymogami drugiej ligi.

Dlatego w 2017 roku przedstawiono koncepcję przeprowadzki na pierwszy własny stadion klubu. Geograficznie zmiana była niemal kosmetyczna, tylko o 900 metrów na wschód, w miejsce przemysłowych obiektów po drugiej stronie węzła autostradowego, w Butchertown. Zapowiedziano tutaj stadion o pojemności 10 000 widzów z opcją podwojenia pojemności w razie przejścia z USL do MLS. Inwestycja miała wtedy kosztować 50 mln $.

© Higher Perspective, Messer Construction

Ponieważ jednak Lou City szybko zyskiwało na popularności, zapadła decyzja o podniesieniu skali do 14 tysięcy (analogicznie, budżet wzrósł do 65 mln $). Ostatecznie udało się ze stadionu wycisnąć jeszcze więcej, bo aż 15 304 miejsca. Z tej puli 11 600 to siedziska, a za obiema bramkami znajdują się miejsca stojące. Możliwość rozbudowy zachowano.

Układ stadionu, z powodu ograniczeń przestrzennych, opiera się na osi północny zachód – południowy wschód. Widownię podzielono na trzy ciągłe trybuny, z rozwarciem za zachodnią bramką. Dzięki niemu część widzów ma widok na centrum miasta. Trybuny nie mają jednolitego układu – wzdłuż boiska są dwupoziomowe, a za bramkami jednopoziomowe. Podział na poziomy jest specyficzny dla amerykańskich stadionów piłkarskich z ostatnich lat. Dolny poziom ma tylko 4-6 rzędów, dzięki czemu górny jest niemal tak blisko boiska, jak pierwszy rząd na wielu obiektach. A najbliższe miejsce w pierwszym rzędzie dzieli zaledwie 4,6 m od boiska!

© EM Dash Photography, Louisville City FC

Rolę głównej trybuny pełni południowa, gdzie pomiędzy poziomami mieści się 18 prywatnych lóż. Na wschodzie są trzy wysokie sektory stojące dla najbardziej rozśpiewanych fanów. W obu wschodnich narożnikach można z kolei znaleźć ukryte między poziomami bary z widokiem na murawę. Na uwagę zasługuje również zachodni skraj stadionu, gdzie zamiast klasycznych wąskich rzędów powstały cztery przestrzenne tarasy dla widzów korzystających z otwartego baru, funkcjonującego pod głównym telebimem (którego wymiary to aż 264 m²).

Ponieważ najbardziej eksponowanymi wizualnie stronami stadionu są zachodnia i północna, powstały tam duże otwarte przestrzenie, gdzie fani mogą gromadzić się przy okazji meczów. Można tam również organizować wspólne oglądanie meczów dzięki telebimowi w północnej fasadzie. Z kolei wschodnia i południowa trybuna nie są szczególnie widoczne, dlatego za nimi powstały rozległe parterowe pawilony z zapleczem (oba po ok. 1800 m²).

© EM Dash Photography, Louisville City FC

Ponieważ obiekt stoi w okolicy ściśle przemysłowej, tradycyjnie związanej z przetwórniami mięsnymi, architekci z HOK zaplanowali bardzo surowy, industrialny wystrój. Wpasowuje się on bardzo dobrze w prostą konstrukcję obiektu, w ogromnej większości złożoną z prefabrykatów stalowych. Jako elementy wykończeniowe wykorzystano kreatywnie tu aż 1500 m² blachy w trzech wykończeniach. Dodatkiem ocieplającym obiekt jest ok. 500 m² paneli drewnianych w miedzianych odcieniach. Całość komponuje się z dynamicznie uformowanym zadaszeniem krytym blachą w odcieniach brązu.

© EM Dash Photography, Louisville City FC

Formalne rozpoczęcie budowy datuje się na sierpień 2018, jednak wtedy trwały jeszcze prace projektowe, dlatego prowadzono głównie wykopy pod murawę, położoną poniżej poziomu gruntu. Faktyczne prace zaczęły się w listopadzie 2018, a obiekt oddano przed terminem (i z zachowaniem budżetu) w marcu 2020. Docelowo wokół obiektu ma powstać kompleks komercyjny ujęty w ramach specjalnej strefy, Butchertown Stadium District.

Jeszcze w 2019 udało się znaleźć sponsora dla stadionu. W stylu bliższym futbolowi uniwersyteckiemu, patronami zostali państwo Dr. Mark i Cindy Lynn, a stadion nazwano Lynn Family stadium. Nic dziwnego, ponieważ Lynnowie mają już inny stadion nazwany pełnymi imionami. Umowa obowiązuje na 10 lat, wartości nie zdradzono.