Jeszcze nie jesteśmy na półmetku, ale już mamy zabezpieczoną całą listę 100 aktualizacji na stulecie niepodległości. Będziemy pokazywać je Wam w najbliższych tygodniach, stopniowo dodając/aktualizując kolejne prezentacje.

Liczyliśmy, że uda się dodać wszystkie do końca roku, ale harmonogram okazał się nieubłagany. Na szczęście przed końcem 2018 udało się zebrać listę w komplecie i w najbliższym czasie będziemy Wam pokazywać kolejne zdjęcia i opisy polskich stadionów. Niektóre już znacie ze Stadiony.net, a inne – również z Waszą pomocą – zaliczą swój debiut. Na razie jesteśmy na numerach 40-43.

Stadion Wisłoki, Dębica (1988 miejsc)

Uroczyste obchody pięćdziesiątej rocznicy powstania Unii Dębica, jednego z najstarszych klubów sportowych na Podkarpaciu, obejmowały między innymi otwarcie nowego stadionu piłkarskiego przy ulicy Parkowej. Prace nad budową obiektu rozpoczęły się w 1957 roku i były finansowana przez Zakłady Przemysłu Gumowego.

Budowa stadionu trwała niespełna rok i już w lipcu 1958 roku odbyło się uroczyste otwarcie, oczywiście w rocznicę manifestu lipcowego. W ramach wydarzenia na nowym stadionie odbyła się defilada z udziałem sportowców wszystkich klubowych sekcji. W tym samym roku klub zmienił swoją nazwę na Wisłoka Dębica i od tego czas stadion znany jest pod nazwą Stadionu Wisłoki.

Nowy obiekt, w przeciwieństwie do swego poprzednika stojącego przy ul. Wilusza, był w stanie pomieścić rosnącą liczbę fanów klubu, który w tym czasie odnosił coraz większe sukcesy (jak na przykład awans do trzeciej ligi w 1957 roku).

W kolejnych latach Stadion Wisłoki służył głównie jako miejsce rozgrywek dębickiego klubu oraz arena wydarzeń kulturalnych i uroczystości z udziałem miejscowej społeczności.

Stadion zyskał dzisiejszy kształt w wyniku licznych modyfikacji i modernizacji. Największa trybuna, stojąca po stronie zachodniej utrzymana jest w klubowych barwach - bieli i zieleni. Pierwotnie w użyciu były tak krzesełka, jak i sektory stojące poniżej, jednak te drugie zostały oficjalnie wycofane.

Sektory zlokalizowane po przeciwnej stronie boiska są znacznie mniejsze, choć pełnią rolę głównej trybuny (z racji bliskości budynku klubowego z szatniami). Na zadaszeniu centralnej części stoi wiata dla komentatorów, z kolei na południu trybuny - sektor gości.

Duże zaangażowanie środowisk fanowskich w utrzymanie jak najlepszego stanu obiektu potwierdza, jak ważnym miejscem dla kibiców jest Stadion Wisłoki. Warto wspomnieć o remoncie obiektu w 2016 roku, kiedy to kibice społecznie pracowali nad renowacją stadionu. W ramach prac między innymi zostało odnowione główne wejście na stadion i ogrodzenie.

Stadion OSiR, Wołomin (1000)

Stadion OSiR Huragan w podwarszawskim Wołominie został wybudowany na początku lat 30. XX wieku, na potrzeby powstałego dziewięć lat wcześniej klubu. Dotychczas wołomińscy piłkarze zmuszeni byli trenować na okolicznych łąkach udostępnianych przez prywatnych właścicieli.

Sytuacja zmieniła się w 1930 roku, gdy Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego przyznał miastu znaczne dofinansowanie na budowę obiektu. Prace zaczęły się jeszcze w tym samym roku. By uczcić wysiłek tamtych lat, w 2018 obiektowi nadano imię Mirona Pawła Cicheckiego, inicjatora budowy.

Po drugiej wojnie światowej obiekt był wielokrotnie przebudowywany i w wyniku wszystkich przeprowadzonych modernizacji zyskał swój dzisiejszy kształt. Otoczone bieżnią boisko pokryte naturalną trawą nie posiada sztucznego oświetlenia. Stojąca po stronie północnej jedyna trybuna jest odkryta i zawiera miejsca siedzące na środku, a po bokach tarasy z miejscami stojącymi. Na południe od stadionu stoi budynek Ośrodka Sportu i Rekreacji oraz pozostałe obiekty kompleksu sportowego.

Na stadionie rozgrywają się mecze czwartoligowego Huraganu Wołomin oraz liczne imprezy miejskie i zawody sportowe.

Stadion Miejski, Nowa Sarzyna (950)

Wciśnięty pomiędzy główną drogę dojazdową a tory kolejowe, miejski stadion w Nowej Sarzynie jest częścią kompleksu sportowo-rozrywkowego uwzględniającego również odkryty basen olimpijski oraz boisko treningowe.

Fizycznie jest zdolny pomieścić znacznie więcej widzów niż wskazuje jego nominalna pojemność, jednak liczba została ograniczona do zachodniej trybuny – jedynej posiadającej aktualnie krzesełka. W praktyce równie duża trybuna istnieje na wschodzie, jednak jedynym dopuszczonym do użytku jej sektorem jest klatka dla przyjezdnych.

Boisko otoczone jest szutrową bieżnią, a piłkarze korzystają z zaplecza dostępnego w budynku administracyjnym na południe od samego stadionu.

Stadion Miejski, Łęczyca (600)

Położony prawie w centrum 15-tysięcznej Łęczycy, miejscowy stadion przez wiele lat był kością niezgody pomiędzy piłkarzami i lekkoatletami z bardzo prostego powodu: z uwagi na ograniczoną ilość miejsca trudno było zmodernizować go tak, by stworzyć pełnowymiarowe boisko oraz 400-metrową bieżnię z 6 torami.

W rezultacie prace pozostały wstrzymane. Doraźnej modernizacji dokonano w 2006 roku, gdy remont przeszedł budynek szatniowy Górnika Łęczyca, a na wschodniej trybunie zamontowano kilkaset krzesełek. To właśnie ona pełni rolę głównej części widowni, podczas gdy wschodnia trybuna wciąż posiada ławki.

W odróżnieniu od większości polskich stadionów, trybuny w Łęczycy powstały nie na nasypie, lecz na konstrukcji stalowej.