Mamy już 10 z 14 stadionów największej ligi w USA. Tym razem zapraszamy na sztandarowe stadiony Nebraski, Wisconsin i Iowa. W sumie ponad 235 tysięcy pojemności!

W pierwszej części przedstawiliśmy Wam siedem stadionów wschodniej dywizji Big Ten, największej pod względem pojemności ligi akademickiej na świecie. Dziś zaczynamy zachodnią dywizję, gdzie stadiony są nieco mniejsze. Ale czy małe? Nie, wystarczy poznać trzy najnowsze areny na Stadiony.net!

Memorial Stadium, Lincoln, Nebraska (86 047)

© Dostoevsky06

Powszechna zbiórka pieniędzy na budowę nowego stadionu University of Nebraska-Lincoln ruszyła w 1922 roku i udało się ją zakończyć na tyle wcześnie, że postawienie trybun dla pierwszych 31 tysięcy widzów trwało zaledwie do października 1923. Wówczas nowy obiekt miał trybuny po obu stronach boiska (dzisiejszy dolny poziom wzdłuż pola gry).

W takim kształcie obiekt przetrwał aż do lat 1960, gdy dostawiono trybunę południową. Aktualnie mieści ponad 17 tysięcy widzów na jednym poziomie, a jej cechą rozpoznawczą jest nietypowy kształt – poszczególne sektory są ulokowane pod różnymi kątami względem boiska zamiast na łuku, jak w pierwszych dwóch trybunach. Przed końcem dekady bardzo zbliżona konstrukcja pojawiła się na północy i zamiast 31 tysięcy, stadion mieścił już prawie 65 tys. widzów.

Aż do 1999 stadion składał się przede wszystkim z miejsc zwykłych, czyli prostych ławek. Wtedy jednak po zachodniej stronie dobudowano ogromny budynek z lożami, strefą prasową i szerokim zapleczem komercyjnym. W 2012-2013 tak samo stało się na wschodzie obiektu, a pojemność udało się ustalić na poziomie 85 tysięcy.

Rekord widowni jest jednak znacznie większy niż sugerowałaby nominalna pojemność. Najlepsze mecze od 2013 roku ogląda tu ponad 91 tysięcy osób, a stadion jest rekordzistą akademickiego futbolu dzięki ponad 340 wyprzedanym meczom z rzędu!

Nazwa Memorial Stadium to uhonorowanie mieszkańców Nebraski, którzy ginęli za ojczyznę w wojnach na przestrzeni XIX, XX i XXI wieku.

Camp Randall Stadium, Madison, Wisconsin (80 321)

© Steve Shupe (cc: by-nc)

Rozgrywki sportowe w miejscu dawnej bazy wojskowej Camp Randall ruszyły już w 1895 roku, zaledwie trzy dekady po zakończeniu wojny secesyjnej. Pierwotnie stały w tym miejscu drewniane trybuny, jednak w obliczu ich pogarszającego się stanu miejscowy uniwersytet zaczął planować budowę nowych sektorów z żelbetu.

Uzyskanie finansowania ze środków publicznych było możliwe, bowiem w 1915 runęła część starej konstrukcji i było jasne, że inwestycja jest konieczna. Poniżej widać stadion w 1905 roku.

Nowy stadion otwarto w 1917 roku, po kilku miesiącach budowy. W chwili otwarcia obiekt miał nieco ponad 10 tys. miejsc do zaoferowania, część wciąż na drewnianych trybunach. Po zaledwie kilku latach pojemność przeskoczyła poziom 20 tysięcy, a w 1926 była już blisko 40 tys. widzów! Tak szybki rozwój szedł w parze z rosnącą popularnością zespołu Badgers, reprezentującego University of Wisconsin-Madison w konferencji Big Ten (NCAA).

Pierwotnie ukształtowany jako podkowa z otwartą południową stroną, obiekt rósł w różnych kierunkach. Liczba rzędów podwoiła się, po zachodniej stronie powstał drugi poziom widowni (z powodu ulicy biegnącej za nim nie może już być większy). Trzeba było też usunąć bieżnię i dostawić kolejne rzędy (1958), a na południowym krańcu ostatecznie powstała niewielka jednopoziomowa trybuna. Dzięki tym i innym rozbudowom udało się w 2005 roku dojść do aktualnego rozmiaru ponad 80 tysięcy miejsc.

Lwia część miejsc komercyjnych na stadionie znajduje się po wschodniej stronie, podczas gdy na północnym łuku stoją najgłośniejsi widzowie z tzw. sektora studenckiego. Jest znany dzięki nietypowej tradycji odgrywania piosenki „Jump around” po trzeciej kwarcie, która pozwala na chwilę rozruszać cały obiekt.

Kinnick Stadium, Iowa City, Iowa (70 585)

© Christopher Jones

Otwarty po zaledwie 7 miesiącach budowy jako Iowa Stadium (zdjęcie z 1930 poniżej), nowy stadion University of Iowa już w chwili inauguracji dysponował dwiema istniejącymi do dziś trybunami wzdłuż boiska. Zbudowane częściowo w niecce olbrzymie konstrukcje mieściły po ponad 25 tys. widzów każda.

Znaczne zmiany przyszły dopiero w latach 1956, 1983 i 1990, gdy trybuny rozrosły się do granicy 70 tysięcy (obowiązującej do dziś) dzięki budowie kolejnych sektorów za bramkami. Największa do dziś rozbudowa nastąpiła w latach 2004-2006, gdy południową trybunę zbudowano od podstaw, a do zachodniej dostawiono wieżę z miejscami prasowymi i VIP-owskimi.

Nazwa stadionu zmieniła się w 1972, by uhonorować Nile’a Kinnicka. W 1939 roku Kinnick był wschodzącą gwiazdą futbolu, gdy został wcielony do armii. Zginął w trakcie lotu treningowego u wybrzeży Wenezueli.