Jedyna kandydacka wizja dla Feyenoordu, która tak mocno eksponuje starą zabudowę sprzed prawie 80 lat. Erick van Egeraat chce w taki sposób uhonorować twórców tej historycznej budowli i nie przykrywać jej niczym…

W walce o prawo do przebudowy De Kuip uczestniczą najbardziej znani holenderscy architekci i przedsiębiorcy. Kolejną wizją, jaką znajdziecie na Stadiony.net, jest ta od Ericka van Egeraata. To on zaprojektował wewnątrz jednej bryły stadion i halę widowiskową dla Dynama Moskwa.

I choć jego wstępna koncepcja z Moskwy nie doczekała się realizacji, z propozycją van Egeraata dla Rotterdamu ma wiele wspólnego. Podstawowe podobieństwo to propozycja dokładnie takiego samego systemu ruchomego dachu nad murawą. System miałby działać inaczej niż jakikolwiek istniejący dotąd na świecie – zamiast wzdłuż dachu dwie półkoliste części mają poruszać się po kolistej trasie.

Uwzględnienie rozsuwanego zadaszenia dla nowego stadionu Feyenoordu nie jest wymogiem koniecznym stawianym przez klub. Jednak van Egeraat uważa, że w XXI wieku stadion musi gościć różnorodne wydarzenia i potrzebuje tej funkcji.

Uwzględnienie imprez pozasportowych ma zresztą w tym przypadku dodatkowe znaczenie. Koncepcja stworzona przez zespół van Egeraata ma być katalizatorem przemian na południu Rotterdamu, gdzie aktualnie sytuacja ekonomiczna jest nienajlepsza.

Przyciąganie klientów poza meczami ma być istotnym elementem przemian. Z tego samego powodu obok stadionu zaplanowano biurowiec w barwach klubu, który ma zapisać się w panoramie miasta.

O ile jednak funkcje stadionu mają zmienić się bardzo istotnie, o tyle konstrukcyjnie pracownia Holendra zamierza uszanować maksymalnie spuściznę Brinkmana i van der Vlughta – pierwszych twórców De Kuip. Dlatego nie będzie nowej elewacji, z zewnątrz widoczne mają być wciąż stalowe „żebra” stadionu. Nadbudowany będzie za to dach, ponieważ obiekt musi urosnąć bardzo znacząco.

Jednocześnie wzrost pojemności planowany jest w sposób inny niż u konkurentów – przez przedłużenie obu istniejących poziomów trybun. Dolny przybliży się do boiska (ok. 5500 nowych miejsc), a górny urośnie nieco, by przekroczyć granicę 60 tysięcy. Celowym zabiegiem jest poprzestanie na dwóch poziomach trybun mimo wysokiej pojemności, ponieważ w ten sposób podkreślony zostaje historyczny zarys trybun.