Są wielkie, są imponujące, są wizytówkami swoich miast. A to przecież nie byle jakie miasta! Zapraszamy na szybką podróż przez najnowsze pozycje w naszej bazie, przygotowane dla Was przez Łukasza Paradowskiego!

Lambeau Field (80 750)

Kiedy w 1955 roku do Green Bay Packers dotarły narzekania innych klubów NFL o złym stanie City Stadium (otwarty w 1925 roku), władze klubu zdecydowały się omówić sprawę budowy nowego stadionu z radą miasta. Ostatecznie rok później zapadła decyzja o budowie nowego stadionu. Do zaprojektowania zatrudniony został miejscowy architekt John E. Somerville, a do zbudowania firma Geo. M. Hougard & Sons.  Koszty stadionu zostały podzielone pomiędzy klub i miasto. Posiadający 32150 miejsc New City Stadium został otwarty 29 września 1957, wygranym przez gospodarzy meczem przeciwko Chicago Bears.

W 1961 roku po mistrzostwie NFL liczba chętnych do obejrzenia meczów Packers bardzo szybko przekroczyła liczbę miejsc na stadionie. W związku z tym w tym samym roku klub zdecydował się zwiększyć jego możliwości. Zamontowano 6519 nowych siedzeń, a pojemność wzrosła do 38669 miejsc. W następnych latach stadion powiększano jeszcze trzykrotnie (1963, 1965, 1970). W tym czasie pojemność wzrosła do 56263 miejsc, a wszystkie trybuny stały się równe (w 1957 roku trybuny przy liniach bocznych były wyższe od pozostałych).

W międzyczasie, po śmierci Curly Lambeau, założyciela, zawodnika oraz trenera Packers rada miasta Green Bay zmieniła nazwę stadionu New City Stadium na Lambeau Field w 1965 roku.

W 1985 roku zbudowano pierwsze loże na stadionie. Większość z nich powstała na wschodniej części, kilka na zachodniej tuż obok strefy dla mediów, która również została powiększona. Łącznie firma Jacob C. Basten Construction Co. zbudowała 72 loże, co zwiększyło pojemność do 56926 miejsc. Przez następne 10 lat klub stopniowo dobudowywał dodatkowe luksusowe loże. W 1995 roku loże znajdowały się już na całym stadionie. Łącznie zbudowano ich 198. Pojemność wynosiła w tym czasie 60890.

W 1997 roku na Lambeau Field wymieniono nawierzchnię do gry. Warta milion dolarów instalacja obejmowała systemy ogrzewania, nawadniania i odwadniania.

W 2000 roku zostały ogłoszone plany rozbudowy i renowacji stadionu. Oprócz ponownego powiększenia, klub zdecydował się dobudować duży budynek klubowy. Prace rozpoczęły się już w styczniu 2001 roku. Stadion w sezonie 2002 przywitał fanów nowym wyglądem. Odnowione zostały loże, a liczba miejsc została zwiększona do 73142. Otworzony został również budynek klubowy, jednak zdecydowana większość jego powierzchni musiała czekać na ukończenie jeszcze rok. Obecnie można w nim znaleźć m.in. galerię sław, sklep klubowy czy liczne puby. Dzięki niemu kibice mogą obecnie odwiedzać stadion 365 dni w roku. Łączny koszt tej inwestycji wyniósł 295 milionów dolarów.

25 sierpnia 2011 roku oficjalnie ogłoszono plany dotyczące modernizacji obiektu. Oprócz zamontowania 7500 krzesełek na południu obiektu, klub zdecydował się także na instalację tablicy wyników, telebimów a oraz nowego systemu dźwiękowego. Klub ogłosił również, że sam pokryje wszystkie koszty. Po skończeniu prac, stadion stał się największym obiektem w stanie Wisconsin, a także trzecim w lidze NFL, z pojemnością 80750 miejsc.

Następna faza rozbudowy stadionu została ogłoszona na początku 2013 roku. Jej celem jest rozbudowa klubowego budynku. Prace rozpoczęły się w marcu 2013 roku, a mają zakończyć się w czerwcu 2015 roku. Przewidywany koszt ma wynieść 140 milionów dolarów.

Bank of America Stadium (73 778)

22 kwietnia 1994 roku rozpoczęły się prace budowlane w Charlotte. Ich celem było powstanie obiektu sportowego zaprojektowanego przez lidera branży, HOK Sport (później Populous). W czasie jego budowy kibice mogli nabyć prywatne licencje na miejsca, a ogromne zainteresowanie było jednym z czynników, dzięki którym Carolina Panthers zostali włączeni do ligi NFL.

Dwa rozległe poziomy widowni przecięte dwiema kondygnacjami biznesowymi mieściły w chwili otwarcia w 1996 w sumie 72 685 widzów.

Początkowo stadion miał nazywać się Carolinas Stadium (ta nazwa jest używana podczas wydarzeń organizowanych przez FIFA), jednak bardzo szybko szwedzka firma LM Ericsson wykupiła prawa do nazwy stadionu na 10 lat za 25 mln dolarów. Stadion został otwarty już jako Ericsson Stadium. W 2004 roku prawa do nazwy nabył Bank of America, tym razem aż na 20 lat.

Obecnie stadion może pomieścić 73778 widzów. Posiada również 158 luksusowych lóż.

Mercedes-Benz Superdome (73 208)

W 1966 roku amerykański biznesmen David Dixon chciał sprowadzić ligę NFL do Nowego Orleanu. Jednym z kroków do celu była budowa nowej areny dla zespołu, który miał powstać w mieście. W tym samy roku Dixon pokazał ówczesnemu gubernatorowi Luizjany Astrodome w Houston. Po tej wycieczce projekt powstania zespołu w Nowym Orleanie zyskał poparcie gubernatora, który powiedział, że chce mieć w mieście obiekt podobny do Astrodome, lecz o wiele większy.

Wstępny plan zakładał powstanie areny wielofunkcyjnej, na której będą mogły się odbywać mecze futbolu amerykańskiego, piłki nożnej, baseballu czy koszykówki. Oficjalny projekt areny powstał w 1967 roku. A jego autorami była miejscowa firma Curtis and Davis. Stadion miał posiadać kopułę o wysokości 83 metrów i średnicy 210 metrów, która miała stać się największą stałą kopułą na świecie.

Prace nad areną rozpoczęły się 11 sierpnia 1971 roku. Trwały one niemal cztery lata. Ich koszt wyniósł 134 mln dolarów, mimo że pierwotnie kwota wydana na arenę miała zamknąć się w 46 mln dolarów.

Ostatecznie obiekt został otwarty 3 sierpnia 1975 roku meczem przedsezonowym pomiędzy New Orleans Saints a Houston Oilers. W momencie otwarcia stadionu, mógł on pomieścić 74452 widzów.

Przez lata w hali odbywały się różne zawody, tak jak było to początkowo planowane. Arena gościła koszykarzy, piłkarzy, baseballistów, bokserów, gimnastyków. Odbyło się tam też bardzo wiele koncertów gwiazd światowej muzyki. W 1996 na stadionie odbyła się premiera filmu „Dzwonnik z Notre Dame”.

Kiedy w 2005 roku przez Nowy Orlean przeszedł huragan Katrina, Superdome stał się jednym ze schronów dla ludzi, którzy nie zdołali wcześniej opuścić miasta. Schroniło się tam ponad 30 tys. mieszkańców. Mimo że stadion był schronem, sam też uległ poważnym uszkodzeniom. Dwie sekcje dachu zostały zniszczone, a wodoszczelna błona osłaniająca stadion zaczęła pękać. W związku z tym stadion został zamknięty.

W 2006 roku rozpoczęła się pierwsza renowacja stadionu. Jej łączny koszt wyniósł 320 mln $. Sama renowacja składała się z trzech etapów. Pierwszym etapem byłem naprawienie oraz odnowienie różnych jego elementów. W 2008 roku zapewniono dopływ naturalnego światła do budynku, a także przebudowano dach. W latach 2009-2010 cała zewnętrzna warstwa została zastąpiona nowymi panelami aluminiowymi.

Kolejna renowacja stadionu miała miejsce w 2011 roku. Kosztem 85 mln $ przebudowano budynki klubowe, a także zwiększono pojemność stadionu, poprzez dodanie nowych miejsc i lóż.

Obecnie arena może pomieścić 73208 widzów w czasie meczów futbolu amerykańskiego. Możliwe jest powiększenie stadionu do pojemności 76468.

W 2011 roku firma Mercedes-Benz wykupiła prawa do nazwy stadionu. W związku z tym nazwa Louisiana Superdome została zamieniona na Mercedes-Benz Superdome. Tym samym niemiecka firma samochodowa stała się właścicielem praw do nazwy już trzeciej areny po Mercedes-Benz Arena w Stuttgarcie i Mercedes-Benz Arena w Szanghaju.

Ford Field (65 000)

W 1996 roku zespół NFL Detroit Lions ogłosił plany budowy nowego, całkowicie zamkniętego stadionu w centrum miasta. Pokryty z zewnątrz prostą cegłą stadion wtapia się w gęstą zabudowę okolicznych ulic, wyróżniając się jedynie ogromnym jasnym dachem opartym o masywne kratownice.

Prace budowlane rozpoczęły się pod koniec 1999 roku. Stadion mogący pomieścić 65 tyś. widzów został otwarty 24 sierpnia 2002 roku. Oprócz meczów futbolu amerykańskiego widzowie mogli oglądać na Ford Field mecze koszykówki (podczas nich pojemność sięga prawie 80 tysięcy), zawody wrestlingu, a także występy muzyczne.

Stadion został zbudowany w miejscu starego domu towarowego Hudsona. Kompleks łączy w sobie elementy sportu i rozrywki. Znajdują się w nim m. in. sale bankietowe, restauracje, powierzchnie biurowe.

Dzięki nietypowej budowie stadionu, kibice posiadają najlepsze pole widzenia spośród wszystkich stadionów NFL istniejących przed otwarciem Ford Field. Osiągnięto to poprzez zbudowanie lóż tylko z jednej strony boiska, co obniżyło górny poziom trybun.

Nazwę na dwie dekady wykupił jeden z trzech gigantów motoryzacyjnych z Detroit – Ford. Jednocześnie stadion stoi w jednej osi z główną siedzibą konkurencji, General Motors, a po jego wschodniej stronie biegnie autostrada ochrzczona imieniem trzeciego potentata, Chryslera. Bezpośrednim sąsiadem Ford Field jest stadion baseballowy klubu Tigers.