Na jednym z nich uprawiano po II wojnie ziemniaki, na drugim stoi kamienna drużyna, a na trzecim odbywa się festiwal folkloru. Każdy ma jakąś historię do opowiedzenia!

Steigerwaldstadion

Decyzja o stworzeniu kompleksu sportowego na południu Erfurtu, przy granicy Lasów Steiger, zapadła w 1927. Prace zakończyły się oddaniem nasypów z niewielką trybuną główną (drewniana, dla 1270 osób) w 1931 roku. Dzięki okazałej pojemności ok. 35 tys. miejsc swój mecz wkrótce po otwarciu rozegrała tu reprezentacja Niemiec, która walczyła z Rumunią.

Piękny początek historii przerwała II wojna światowa, po której obiekt przejęły wojska radzieckie i zaprzestano gry na krótki okres. W miejscu murawy były nawet uprawiane ziemniaki, po czym w 1948 udało się ożywić stadion już pod nową nazwą, honorującą bułgarskiego komunistę Georgija Dimitrova. Pierwsze sezony ligi NRD przyniosły entuzjazm i wicemistrzostwo już w 1951 roku, gdy finałowy mecz z Chemie Lipsk oglądało tu prawie 50 tysięcy widzów!

W 1970 odbył się pierwszy mecz przy sztucznym oświetleniu. Maszty z lampami o natężeniu 1000 lux stały do lat 1990., gdy zostały wymienione. Jednak gdy nowe maszty nowej produkcji miały zostać zainaugurowane w 1999, górna część jednego z nich runęła na widownię poniżej. Nikomu nic się nie stało, jednak ponowna inauguracja nowych lamp nastąpiła dopiero w 2003 roku.

Po zjednoczeniu Niemiec obiektowi nadano nową nazwę, neutralną i wybraną w głosowaniu przez mieszkańców – Steigerwaldstadion. Po tej zmianie przyszła jeszcze jedna bardzo znacząca – w latach 1993-94 powstała nowa trybuna główna z drewniano-membranowym dachem.

Alfred-Kunze-Sportpark

Jego budowa ruszyła w 1919 roku i dała Lipskowi nowy stadion w zachodniej dzielnicy Leutsch już po roku. Prosty obiekt z jednopoziomowymi trybunami wkopanymi w ziemię w swej historii był domem dla najważniejszych lipskich klubów, poczynając na zespole Jahn w latach 1920. (to za czasów Jahna powstał stojący do dziś budynek klubowy), przez Tura, SG, Industrie, Lokomotive, Chemie i Sachsen, z których dwa ostatnie po odtworzeniu wciąż korzystają z obiektu.

Mieszczące do 20 tys. widzów betonowe trybuny stojące przeżywały piękne czasy już w latach 1930., gdy widywano tu komplety publiczności. Najlepsze chwile przyszły jednak w siódmej dekadzie – mistrzostwo NRD z 1964 i Puchar NRD w 1967 zdobyte przez Chemie oglądało tu nawet do 27 tysięcy widzów. Trenerem był wówczas Alfred Kunze, który po zjednoczeniu Niemiec został patronem obiektu, zmieniając w tej roli antynazistowskiego opozycjonistę Georga Schwarza.

Honory nadane Kunzemu nie są przypadkowe – po jego karierze w Chemie nie było już takich sukcesów. Stadion również popadał w coraz większą ruinę, nie otrzymując prawie żadnych inwestycji na przestrzeni lat. Dopiero w 2009 odmalowano drewnianą trybunę zachodnią, a w rzędach pod nią zainstalowano krzesełka.

Schönebürgstadion

Zbudowany za 2,28 mln marek stadion powstał w 1976 roku, ale dopiero w czerwcu 1977 rozegrano tu pierwszy mecz. Na murawie zmierzyły się wtedy reprezentacja Crailsheim i Stuttgarter Kickers.

Pierwotnie miał tylko jedną trybunę, na wschodnich wałach ziemnych. W 2012 roku powstała jednak nowa, częściowo zadaszona trybuna główna na zachodzie.

Gospodarzem obiektu jest wielosekcyjny klub TSV Crailsheim, jednak na obiekcie odbywają się również imprezy pozasportowe, jak parady czy elementy miejscowego festiwalu folklorystycznego.