Stadion Kazimierza Sosnkowskiego – opis stadionu

Budowa przy ul. Konwiktorskiej rozpoczęła się w 1925 roku, ale z uwagi na bardzo ograniczone środki trwała aż trzy lata. Przy wznoszeniu stadionu pomagali społecznie m.in. sportowcy, dzięki czemu w połowie 1928 roku prace zakończono. Trybuny mieszczące ok. 10 tys. widzów, ulokowane na nasypach wokół bieżni (tylko od zachodu istniała drewniana trybuna główna), pierwszy raz zostały udostępnione w sierpniu, podczas meczu z Hasmoneą Lwów. Oficjalne otwarcie nastąpiło jednak 30 września, gdy Wisła Kraków wygrała z Polonią 7:2.

W latach 1930. rozbudowano trybuny, ale dalszy rozwój powstrzymała II wojna światowa. Stadion odegrał zresztą swą rolę podczas Powstania warszawskiego. W nocy z 21 na 22 sierpnia 1944 dwa polskie bataliony z boiska przy Konwiktorskiej uderzyły na północ, jednak bez powodzenia. 12 powstańców zginęło, a obiekty przy Konwiktorskiej zostały zniszczone. Losy wojennej Warszawy zostały zilustrowane przez murale stworzone na murach wzdłuż ulicy Konwiktorskiej.

Podczas odbudowy w latach 1950. wzniesiono istniejący do dziś główny budynek po zachodniej stronie, z efektowną kolumnadą. Po odbudowie stadion zmieniał się już nieznacznie. Dopiero pierwsze lata XXI wieku przyniosły szereg renowacji. W 2004 gruntownie przebudowano trybunę Kamienną (wschodnia), która mieści 1911 osób (nawiązując do powstania Polonii), a następnie główną trybunę – ta otrzymała dach, a budynek klubowy doczekał się odnowienia.

Jednocześnie żadne z tych prac nie spełniły oczekiwań klubu, który od kilku lat walczył o budowę zupełnie nowego stadionu w miejscu poprzednika. Nie udało się zrealizować ani inwestycji finansowanej publicznie, ani propozycji prywatnego projektu na terenach przy Konwiktorskiej.

Jak stadion Polonii Warszawa prezentuje się na tle pozostałych obiektów 1 Ligi?