Azjatycki rozmach, amerykańska idea i śródziemnomorski styl. Nowy największy stadion w Hongkongu ma w sobie „to coś”. W skali światowej nie jest ani najpojemniejszy, ani najbardziej spektakularnie wykończony. Mimo to, z „Perły Orientu” bije ponadprzeciętność.

Zawał serca po hongkońsku

1912 rok - to wtedy rozpoczęła się historia Kai Tak. Dwóch biznesmenów, Ho Kai i Au Tak, założyło Kai Tak Investment Company, aby pozyskać ziemię pod zabudowę. 13 lat później miejsce to przerodziło się w małe lotnisko z trawiastym pasem startowym, wykorzystywanym przez Royal Air Force i kilka klubów lotniczych.

Czy ktokolwiek spodziewał się tego, jakim awiacyjnym kolosem stanie się w przyszłości Kai Tak? Rozwój Hongkongu obciążył przepustowość lotniska - zostało ono zaprojektowane do obsługi 24 milionów pasażerów rocznie, ale w 1996 roku przez Kai Tak przeszło, albo raczej przeleciało, 29,5 miliona pasażerów oraz 1,56 miliona ton ładunków, co uczyniło je trzecim najbardziej ruchliwym lotniskiem na świecie pod względem międzynarodowego ruchu pasażerskiego i najbardziej ruchliwym pod względem międzynarodowego ruchu towarowego.

Mimo że od zamknięcia lotniska minęło ćwierć wieku, to wciąż żyje ono w pamięci osób, które przeżyły lądowanie na Kai Tak. Zejście na pas startowy 13/31 zyskało przydomek zawał serca. 73 lata istnienia lotniska wiązały się z wypadkami, w tym śmiertelnymi. Na szczęście, czasy manewrowania pomiędzy hongkońskimi wieżowcami już się skończyły.

© ken93110 CC BY-SA 3.0

Lśniący brzeg zatoki

Obszar Kai Tak był nieużywany od lat, ale to już za nami. Znaczną część jego powierzchni – około 28 hektarów – ma zająć ogólnodostępny park sportowo-komercyjny. Jego kluczowym elementem jest nowy stadion narodowy dla piłki nożnej i rugby, który ma pomieścić 50 000 widzów. Obiekt zaprojektowano jako zwarty i kompletnie zamknięty, uwzględniając rozsuwany dach. Tym sposobem ciasna zabudowa mieszkalna ma zostać uchroniona przed hałasem podczas meczów czy koncertów. Sąsiedzi stadionu nie powinni jednak narzekać - kiedyś z tego samego miejsca dochodziłyby do nich dźwięki 36 lądowań i startów samolotów na godzinę.

Z zewnątrz bryła obiektu ma być pokryta mieniącą się elewacją, przywodzącą na myśl przydomek Hongkongu, jakim jest Perła Orientu. Niektórym fasada przypomina również stadion Realu Sociedad, Reale Arena. W środku ma być zrealizowany dość amerykański pomysł - otwarcie przestrzeni za jedną z bramek i zaoferowanie kibicom widoku na drugą stronę zatoki Koulun. Nie biorąc pod uwagę tej trybuny, widownia będzie rozdzielona na dwa główne piętra. Dzięki wykorzystaniu kurtyn będzie można konfigurować widownię tak, by obiekt mógł być zmniejszony na niektóre wydarzenia.

Stadion z pozostałymi elementami kompleksu połączy zadaszona główna aleja. Na zachód od areny przewidziano hotel, na północy halę widowiskową na 10 000 miejsc oraz kolejny stadion z bieżnią i widownią dla 5 000 osób. Przewidziano też pasaże handlowe, spa i 850 miejsc parkingowych.

© Home Affairs Bureau

Koszty i postępy

Koszt budowy całości kompleksu może wydawać się koszmarnie wielki, bo wynosi aż 29,9 mld dolarów hongkońskich, czyli około 15 mld zł. Tylko część z tej sumy zostanie jednak przeznaczona na stadion. Całość kwoty została zakontraktowana przez rząd Hongkongu z konsorcjum Kai Tak Sports Park Ltd, które dostało 5 lat na projekt i budowę, a następnie 20 lat na zarządzanie obiektem.

Budowa tego obiektu rozpoczęła się w 2019 roku, a w ostatnim czasie można było zaobserwować znaczne postępy. Z doniesień z placu budowy, jak i ze zdjęć można wywnioskować, że instalacja paneli zewnętrznych została zakończona, co stanowi kamień milowy dla tego mega-projektu. Zakończenie prac pierwotnie zaplanowano na czerwiec 2023 roku. Niestety nie udało się dotrzymać tego terminu; wykonawca zostanie z tego powodu obciążony bardzo wysokimi karami. Obiekt ma być gotowy dopiero pod koniec 2024 roku.

© Kai Tak Sports Park Limited