To jeden z najbardziej niesamowitych projektów, jakie opisywaliśmy. Projekt i realizacja w 10 miesięcy to chyba rekord dla obiektu o tej skali. I choć jest tymczasowy z definicji, to niekoniecznie będzie tymczasowy faktycznie.

Gdy David Beckham ogłosił koniec kariery w 2013, wiadomo było, że zajmie się budową nowego klubu piłkarskiego w USA. Prawo do kupna licencji bez rywalizowania o nią miał zapewnione w ramach kontraktu z LA Galaxy. Dlatego już w 2014 roku pojawiła się pierwsza koncepcja stadionu dla klubu w Miami. Lokalizacja w porcie przepadła, jeszcze w tym samym roku pojawiła się kolejna i również ona nie mogła zostać zrealizowana. W sumie grupa właścicielska stojąca za Beckhamem (sam ma tylko 10% klubu) sformułowała pięć wizji stadionu i żadnej nie udało się zrealizować.

Dopiero plan budowy obiektu przy lotnisku międzynarodowym okazał się możliwy do przeprowadzenia. Niestety, po jego prezentacji w 2018 czasu na budowę było już mało – debiut klubu w MLS zatwierdzono na 2020 rok. Dlatego zapadła decyzja, że tymczasowo Inter Miami grać będzie w Fort Lauderdale, w miejscu Lockhart Stadium. Lockhart, choć zasłużony dla amerykańskiej piłki, od 2016 stał pusty i niszczał.

© Moss & Associates, Manica Architecture

W 2019 grupa właścicielska Beckhama otrzymała prawo 50-letniej dzierżawy terenu, na którym zaplanowano tymczasowy stadion główny oraz centrum szkoleniowe Interu z 6 boiskami i głównym budynkiem dla zawodników. Ponieważ czasu było jak na lekarstwo, konieczne było ekspresowe zaprojektowanie i wykonanie obiektu dla 18 000 – 19 000 widzów. Harmonogram wyznaczały dwie daty: 3 kwietnia 2019 (wydanie zgody na rozbiórkę starego stadionu) oraz marzec 2020 (pierwszy mecz w MLS). Na projekt i budowę było więc 10 miesięcy!

Z braku czasu między marcem a majem 2019 zmieniono pierwotną koncepcję nowej areny, by jeszcze ją uprościć i zoptymalizować. Za projekt odpowiadała utytułowana pracownia Davida Manicy, a budowę stadionu podzielono na wiele małych, niezależnych od siebie konstrukcyjnie elementów, niemal wszystkich opartych o prefabrykaty.

© Moss & Associates, Manica Architecture

Zaprojektowany stadion ma cztery niezależne trybuny jednopoziomowe. By ograniczyć do minimum ilość zużytych materiałów niemal wyeliminowano klatki schodowe – womitoria znajdują się zaraz przy gruncie. Trybuny to konstrukcje w całości modułowe, które łączą się z innymi elementami.

Na zachodniej i wschodniej stronie powstały wysokie na 27 metrów wieże stanowiące podporę dachu. Jak na stadion tymczasowy jest on wyjątkowo okazały (w sumie 8500 m² nad dwiema trybunami) i jednocześnie mieści cały system oświetlenia meczowego. Zewnętrzne ściany konstrukcji pokryły panele w barwach klubu, w sumie ok. 3700 m².

Dodatkowo, zachodnie sektory widowni nie powstały na gruncie, lecz na parterowym budynku, który stanowi niemal całe zaplecze stadionu (na pozostałych trybunach zaplecze jest kontenerowe). Na 4600 m² mieszczą się szatnie, 23 prywatne loże, a także toalety. Po zachodniej stronie znajdują się jeszcze zainstalowane tuż pod dachem kabiny komentatorskie i stanowiska dla operatorów kamer. Umieszczono je na wysokości 6. piętra. Dodatkowo, w narożniku północno-wschodnim, stanął prefabrykowany pawilon z pozostałymi funkcjami, w tym sporym tarasem VIP.

© Moss & Associates, Manica Architecture

W tej niezwykłej konfiguracji stadion faktycznie był przygotowany na 11 marca, jednak pandemia koronawirusa spowodowała wstrzymanie rozgrywek. Odbyła się więc tylko skromna ceremonia, a pierwszy mecz zawodnicy Interu zagrali dopiero w lipcu. Za cały kompleks Inter zapłacił ok. 140 mln $, z czego sumę w okolicach 60 mln $ przypisuje się stadionowi. Co ciekawe, nawet po wyprowadzce Interu na docelowy stadion w Miami, modułowy obiekt ma pozostać na swoim miejscu jako drugi obiekt. Z racji swojej elastyczności może zmienić pojemność, jednak Inter zakłada zapotrzebowanie na taką arenę, również do organizacji koncertów w Fort Lauderdale.

Autor: Michał Karaś