W Wybrzeżu Kości Słoniowej nie było żadnych obostrzeń – tłumy zalały nowy stadion narodowy podczas opóźnionego o wiele tygodni otwarcia. Choć szyld tego nie potwierdza, prezydent nie wytrzymał i nazwał go swoim imieniem.

W minioną sobotę na północnych przedmieściach Abidżanu odbyło się wielkie święto piłki nożnej. Mecz dwóch dużych abidżańskich klubów piłkarskich, Asec Mimosas i Africa Sports, zgromadził ok. 50 tys. widzów. Przed jego rozpoczęciem odbyła się efektowna ceremonia, a po zakończeniu – pokaz fajerwerków widoczny z daleka.

W tej atmosferze Wybrzeże Kości Słoniowej świętowało otwarcie nowego stadionu narodowego. Zaledwie dwa dni później prezydent Alassane Ouattara, który podczas otwarcia był wożony autem po bieżni, nadał stadionowi swoje imię. Mówiło się o tym od 2019, ale na szyldzie nazwy nie ma, potwierdzenie przyszło później.

Nowy narodowy powstał z dala od Abidżanu, pomiędzy gminami Ebimpé i Anyama. W prostej linii od centrum dzieli go ok. 20 km. Odległy teren wybrano celowo, by stworzyć na północny zachód od Abidżanu rozległe centrum olimpijskie o całkowitej powierzchni szacowanej na 287 hektarów.

Sam stadion ze swoim bezpośrednim przedpolem powstał na prostokątnym planie, z powierzchnią 20 hektarów. Z uwagi na różnicę w wysokości pomiędzy fragmentami działki (do 20 metrów), konieczne okazało się wywiezienie w ramach przygotowań aż 500 tys. ton gruntu. Z uwagi na dużą ilość opadów inwestycja była bardzo wymagająca zwłaszcza na wczesnym etapie, gdy błoto zalewało wykopy.

© Office National des Sports

Jak przystało na umowy chińsko-afrykańskie, kontrakty przyznano firmom z Chin. Projekt wykonała utytułowana pracownia BIAD, a za budowę odpowiadał potentat BCEG. Koncepcję już na wczesnym etapie nazwano „Łukiem Triumfalnym”, ponieważ trybuny okala pierścień złożony z 96 kolumn tworzących arkady. W najwyższym punkcie konstrukcja sięga 51,4 m wysokości, stadion jest długi na 290 i szeroki na aż 270 metrów (wartości przybliżone). Pomiędzy arkadami znajdują się witraże w barwach narodowych WKS.

Trybuny nowego stadionu podzielono na trzy pierścienie, mieszczące – od dołu – 24, 13 i maksymalnie 28 rzędów w najwyższym punkcie. Tylko na górnym poziomie trybuny nie tworzą jednolitej całości, rozdzielone w narożnikach. Choć nad widownią górują 32 potężne stalowe dźwigary dachu, to tylko najwyższy poziom jest całkowicie zadaszony. Ogółem mniej niż połowa sektorów ma ochronę przed deszczem.

© Office National des Sports

Prace budowlane rozpoczęły się dokładnie 22 grudnia 2016 roku, z terminem realizacji wyznaczonym na 34 miesiące (do października 2019). W pracach uczestniczyło w szczycie do 1500 osób dziennie, w tym ok. 400 z Chin. Terminu oddania nie udało się dotrzymać i dopiero wiosną 2020 obiekt został fizycznie ukończony. Powodów, poza aurą, było kilka, w tym masowe zachorowania na malarię wśród chińskich pracowników, a na ostatniej prostej również pandemia koronawirusa. Dlatego decyzję o otwarciu odłożono aż na październik 2020.

Ponieważ budowa stadionu była realizowana w partnerstwie międzynarodowym, iworyjski rząd musiał wyłożyć tylko część całkowitego kosztu, ok. 80 mld ze 143 mld franków (ok. 980 mln zł w chwili inauguracji).

Z pojemnością 60 tys. widzów obiekt jest niemal dwukrotnie większy niż dotychczasowy stadion narodowy Wybrzeża Kości Słoniowej, Stade Félix-Houphouët-Boigny. Wraz z otwarciem stał się jednym z największych wielofunkcyjnych obiektów w Afryce Zachodniej. Pierwszym wielkim turniejem w jego karierze ma być Puchar Narodów Afryki 2023.

© Office National des Sports