To miał być sposób na dorównanie najlepszym klubom europejskiej elity. Ale zamiast dorosnąć do nowego stadionu, Girondins tkwią na poziomie, który osiągnęli jeszcze przed przeprowadzką. Stąd nowe kroki...

To jeden z najbardziej widowiskowych stadionów w Europie, ale wrażenie robi głównie z zewnątrz. Tym nie przyciągnie się kibiców na dłuższą metę, zwłaszcza jeśli trzeba dojechać z centrum na obrzeża, a podczas meczów wieje po plecach.

Matmut Atlantique do dziś przynosi straty, a jego gospodarz nie dorósł do widowni mieszczącej ponad 42 tysiące miejsc. W dodatku łysiny podczas meczów są boleśnie widoczne, ponieważ barwy Girondins są granatowe, a cały stadion prawie biały, wliczając krzesełka. Oto, jak kształtowały się frekwencje od chwili, gdy klub się przeprowadził.

To widownia, jaką Żyrondyści notowali jeszcze na poczciwym Stade Chaban-Delmas, za którym wielu kibiców tęskni. Może i ma płaskie trybuny i kiedyś był lekkoatletyczny, ale jest w centrum miasta i można tam dojść na piechotę.

© Nouveau Stade Bordeaux

Trzeba tu zaznaczyć, rzecz jasna, że bardzo duży wpływ na niezadowalające frekwencje ma słaba postawa na boisku. Jednak nawet w roku otwarcia entuzjazm był umiarkowany. Kibice nowego stadionu nie pokochali, bo brakuje mu klubowej tożsamości.

Dlatego Girondins od dłuższego czasu negocjuje ze spółką Stade Bordeaux-Atlantique przejęcie roli operatora. Klub chciałby wprowadzić swoje barwy na stadion i uczynić go przyjaźniejszym dla fanów. Częścią porozumienia miałaby być redukcja pojemności o aż 7 tysięcy miejsc, do 35 tysięcy. Wtedy obiekt zrówna się rozmiarem ze swoim poprzednikiem.

© Nouveau Stade Bordeaux