Finowie po raz pierwszy w historii zakwalifikowali się na Mistrzostwa Europy. Dla nas to dobry moment, by poprawić dział fiński. Oto sześć nowych stadionów i aktualizacje dla dwóch bardzo istotnych aren.

Finlandii nie udało się wczoraj przywieźć punktów z Grecji, ale awans do Euro 2020 i tak mieli już zapewniony z 18 punktami. To świetny moment, by poprawić fińską sekcję Stadiony.net, która do tej pory była jedną z najskromniejszych wśród krajów europejskich. Dlatego zapraszamy na 6 nowych prezentacji, a także duże aktualizacje dwóch dobrze znanych aren: Ratiny w Tampere i Lahden stadion w Lahti. Szczególne podziękowania za pomoc należą się Wojciechowi Woźniakowi oraz Per-Gunnarowi, autorowi Groundhopping.se, od których otrzymaliśmy zdecydowaną większość zdjęć.

Tammelan stadion, Tampere

Decyzja o budowie stadionu piłkarskiego w dzielnicy Tammela zapadła jeszcze w 1926 roku, jednak z uwagi na trwającą recesję prace doprowadzono do finału dopiero w 1931 roku. Przez 34 lata pozostawał najważniejszym obiektem sportowym w mieście, aż do oddania znacznie większej Ratiny.

Dzisiejszego kształtu stadion nabrał w 1993 roku, gdy powstały wszystkie z obecnych trybun, w komplecie na lekkiej konstrukcji stalowej. Największe wrażenie robi kryta trybuna północna, pełniąca rolę głównej. Po obu stronach tej trybuny znajdują się dodatkowe funkcje, jak pawilon VIP i otwarty bar. Wszystkie pozostałe sektory to proste 8-rzędowe konstrukcje modułowe, wyposażone w drewniane ławki.

Z obiektu korzysta kilka drużyn, w tym męski i żeński zespół Ilves, a także TPV oraz Tampere United. Przy naturalnej nawierzchni oznacza to wyjątkowo duże obciążenie dla boiska.

Docelowo stadion ma zostać przebudowany w całości, wliczając obrót boiska do bardziej optymalnej orientacji północ-południe. Nowy obiekt ma być w pełni zadaszony i zintegrowany z mieszkaniami, dzięki czemu zanieczyszczenie światłem i hałasem mają zostać zminimalizowane.

Arto Tolsa Arena, Kotka

Położony centralnie na wyspie Kotka stadion miejski powstał jeszcze w 1952 roku, gdy Finlandia organizowała Igrzyska Olimpijskie. Z tej okazji miasto gościło cztery mecze piłkarskie, podczas których widownia – zależnie od źródeł – mogła sięgać nawet do 10-20 tys. osób.

Dzisiejszy stadion od tego starego różni się fundamentalnie, głównie z racji przebudowy w 2000 roku. Wtedy też obiekt otrzymał imię Arto Tolsy, urodzonej w tym miejscu legendy fińskiej piłki. Z kolei od 2015 roku obiekt dysponuje syntetycznym boiskiem głównym oraz treningowym, zlokalizowanym za północną trybuną. Co ciekawe, do dziś zawodnicy nie mają szatni na samym stadionie, przebierają się w kompleksie sportowym za południową bramką.

Sauvosaaren kenttä, Kemi

Położony zaledwie 120 metrów od wód Zatoki Botnickiej stadion piłkarski powstał w 1934 jako część miejskiego kompleksu sportowego. Przez długie lata pełnił rolę drugorzędną względem leżącego obok stadionu lekkoatletycznego, który jako pierwszy otrzymał oświetlenie.

Jednak awans Kemi do najwyższej ligi Finlandii sprawił, że miasto zainwestowało w budowę nowej żelbetowej trybuny w 2016 roku. Dzięki niej pojemność znacznie wzrosła, choć obiekt wciąż nie spełnia wszystkich wymogów, choćby z powodu braku lamp. Dlatego planowana jest budowa masztów oraz drugiej trybuny od strony morza, gdzie dziś znajduje się wyposażona w krzesełka odkryta, drewniana trybuna.

Lahden kisapuisto, Lahti

Otwarty w 1952 roku stadion ma wyjątkowy polski akcent, bowiem pierwszym międzynarodowym meczem był pojedynek Polski z Francją w ramach Igrzysk Olimpijskich 1952. W sumie odbyły się tutaj trzy pojedynki olimpijskie, ale i mecze krajowe czy reprezentacji Finlandii. Aż do 1981 obiekt był bowiem największym stadionem w całym Lahti. Później zastąpił go oddalony o niecałe 800 metrów Lahden Stadion.

Tradycyjnie obiekt był domem klubu Reipas, jednak od 1996 – wskutek upadku i przekształceń – głównym gospodarzem jest FC Lahti. Reipas powrócił jednak do gry na centralnym szczeblu, dlatego z obiektu korzystają dziś dwa kluby. W tym historycznym debiutował Jari Litmanen, który doczekał się zresztą pomnika na stadionie, w północno-wschodnim narożniku.

Historycznie frekwencje na obiekcie przekraczały znacząco 5 tys., a klubowy rekord wynosi 8144 osoby. Jednak wskutek instalacji krzesełek na całym obiekcie dzisiejsza widownia tylko nieznacznie przekracza 3 tysiące.

Harjun stadion, Jyväskylä

Położony centralnie, choć w leśnej otulinie, wielofunkcyjny stadion w dzielnicy Harju ma bogatą historię, sięgającą 1926 roku. W pierwszych latach służył głównie lekkoatletyce i pesäpallo (tzw. fiński baseball), a od 1930 odbywają się tutaj także mecze piłkarskie. O ile pesäpallo z obiektu wyprowadzono, o tyle dla piłki to wciąż główny miejski stadion.

Dwukrotnie w swej historii obiekt gościł krajowe mistrzostwa lekkoatletyczne, w 1950 i 1992 roku. Przy ich okazji przechodził modernizacje, a na drugą z nich dostawiono tymczasowe trybuny aż do pojemności 10 tys. miejsc. Na co dzień obiekt dysponuje jedną, w większości zadaszoną trybuną po zachodniej stronie. Na wyposażeniu są jednak ruchome trybunki dostawiane na wschodzie, używane w razie zwiększonego zapotrzebowania.

Kauniaisten keskuskenttä, Kauniainen

Położony na zachodnich przedmieściach Helsinek wielofunkcyjny stadion służy lekkoatletyce i piłce nożnej, a dawniej zimą również jeździe na łyżwach. Jego historyczny rozmiar wynosił ok. 3,5 tys. osób dzięki połączeniu żelbetowej trybuny południowej i północnych nasypów. Bezpieczna pojemność dziś to jednak ok. 500 miejsc, wyłącznie po południowej stronie boiska. Od 1996 roku obiekt dysponuje tartanową od 1996 roku, natomiast od 2001 jego syntetyczne boisko ma nawodnienie.