To już ostatnia piątka stadionów, jakie dodajemy w ramach trwającej rok Misji Stadion. A przecież nie ma lepszego terminu na skończenie niepodległościowego projektu niż dziś, w Dzień Niepodległości!

#91 | Stadion Miejski, Świdnica

Historyczny stadion miejski w Świdnicy dysponował jedną nasypową trybuną. Na jego miejscu w latach 2017-18 wybudowano zupełnie nowy obiekt. Prawie półtoraroczna budowa stadionu zakończyła się we wrześniu 2018. Został nazwany imieniem słynnego przedwojennego lekkoatlety, Janusza Kusocińskiego.

Sama budowa nie przebiegała bez przeszkód. Ze względu na powolny postęp prac pod koniec 2017 roku rozwiązana została umowa z pierwszym wykonawcą, firmą Saltex. Prace zostały podjęte przez konsorcjum budowlane złożone z dwóch firm, DABRO-BAU i BUD-ZIEM i to właśnie ci wykonawcy doprowadzili je do końca.

Uroczystości inauguracyjne we wrześniu 2018 roku uświetnił mecz piłki nożnej reprezentacji Polski i Czech U-16 oraz liczne zawody lekkoatletyczne z udziałem miejscowych sportowców.

Stadion Miejski w Świdnicy jest obiektem niewielkim, ale i nowoczesnym. Poza boiskiem piłkarskim posiada 4-torową bieżnię. Ponadto na obiekcie znajduje się infrastruktura do uprawiania różnych dyscyplin lekkoatletycznych: skocznia do skoku wzwyż, w dal, skoku o tyczce i trójskoku, rzutni do pchnięcia kulą, rzutu młotem, dyskiem i oszczepem. Trybuna główna może pomieścić 999 kibiców, z czego 500 pod zadaszeniem w części centralnej.

Stadion jest dostosowany do wymogów kategorii VB Polskiego Związku Lekkiej Atletyki i IAAF (Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych). Ponadto stadion piłkarski spełnia wymogi min. III ligi według wymagań Polskiego Związku Piłki Nożnej.

#92 | Stadion Prochu, Pionki

Grunty pod stadion sportowy obok kościoła św. Barbary w Pionkach zostały przekazane w listopadzie 1928, a już rok później rozgrywano w tym miejscu mecze. Obiekt dysponował w owym czasie drewnianą trybuną krytą dla ok. 300 osób. Od 1932 poza piłką można było uprawiać tutaj również lekkoatletykę, a w 1948 roku starą trybunę rozebrano – zastąpiła ją zupełnie nowa, nieco większa.

Z krajobrazu wspominana trybuna zniknęła w 1986 roku, gdy wokół całej bieżni stworzono nowe trybuny nasypowe. W tej formie obiekt osiągnął swą szczytową pojemność, ok. 5 tys. widzów. Choć na co dzień Proch nie potrzebował takiej skali, to największe mecze drużyny przyciągały tłumy.

Po zmianie ustrojowej obiekt zarządzany przez zakłady przemysłowe został przekazany miastu. A ponieważ status klubów przyzakładowych w całym kraju się obniżył, również i zapotrzebowanie w Pionkach spadło. Wskutek przebudowy prowadzonej w kilku etapach w latach 2013-2018 obiekt dziś nie ma już nawet tysiąca miejsc. Za to wszystkie zlokalizowane są na żelbetowej trybunie głównej, która oferuje pełne zaplecze tak dla zawodowców, jak i amatorów.

#93 | Stadion Lekkoatletyczny, Kielce

Miejski stadion lekkoatletyczny ulokowany jest pomiędzy halą widowiskową na zachodzie a dawnym stadionem Korony Kielce na południowym wschodzie, w leśnej otulinie. Powstał w 1989, na organizowaną wówczas w mieście Ogólnopolską Spartakiadę Młodzieży. Widownia na planie podkowy z otwartą zachodnią stroną (tu powstał hotel) podzielona jest na trzy trybuny.

Poza wspomnianą już Spartakiadą obiekt gościł mistrzostwa Polski seniorów (1991, 1993) i juniorów oraz memoriał Janusza Kusocińskiego (1993). Ciekawym wydarzeniem w jego historii było lądowanie tu Jana Pawła II podczas podróży do kraju w 1991, co zostało upamiętnione specjalną tablicą.

Od 2002 obiekt jest w posiadaniu kieleckiego MOSiR. W latach 2003-2004 przeszedł modernizację, otrzymując nową 8-torową bieżnię lekkoatletyczną. Z kolei od 2013 roku wszystkie miejsca na widowni to indywidualne krzesełka.

#94 | Stadion Chemika, Police

Położony niespełna 20 km od Szczecina stadion miejski powstał naprzeciwko nieczynnego już dworca głównego w Policach. Choć jego owalny kształt zdradza niegdysiejsze istnienie bieżni lekkoatletycznej, to nie ma mowy o jej dzisiejszym funkcjonowaniu – trybuny umieszczone są zbyt blisko pola gry. Na nasypowej konstrukcji od otwarcia zachowało się od 4 rzędów (północna trybuna odkryta) do 7 rzędów (kryta trybuna południowa).

Za południową trybuną powstała hala widowiskowa, za północną z kolei syntetyczne boisko treningowe i korty tenisowe. Sam stadion jednak jest bardzo przestarzały, dlatego od początku XXI wieku pojawiają się plany jego zmiany na nowy, dotąd nieskuteczne.

#95 | Stadion Orła, Łódź

Choć w adresie widnieje ul. 6 Sierpnia – po starym obiekcie – to nowy stadion Orła Łódź powstał wzdłuż bardziej reprezentacyjnej al. Włókniarzy. Nie pokrył się więc pod względem położenia ze swoim poprzednikiem, którego jedynie zachodnią trybunę trzeba było usunąć, by zapewnić odpowiednią ilość miejsca dla ruchu pieszego wokół nowej areny.

Dzięki budowie obok starego stadionu udało się zapewnić ciągłość rozgrywek i Orzeł nie musiał wyprowadzać się na czas prac z Łodzi (w mieście nie było innego toru). To okazało się bardzo dobrym krokiem, bowiem prace budowlane napotkały na poważne opóźnienia, głównie związane z niedoborem pracowników na rynku. W efekcie obiekt powstawał ponad dwa lata zamiast roku.

Obiecany jako miejski plan budowy trzech dużych stadionów, ten łódzki stadion ma być trzecim co do wielkości i jedynym dedykowanym rozgrywkom żużlowym. Ze względów ekonomicznych zapadła decyzja, by zadaszenie pokryło jedynie komplet miejsc siedzących, nie chroni zaś toru żużlowego. Mimo to nie udało się utrzymać wyjściowego budżetu, zamiast 44 mln zł miasto musiało zapłacić za realizację blisko 50 milionów.

Powstały obiekt ma stosunkowo kompaktowe wymiary, poniżej 200m długości i ok. 125m szerokości, wliczając budynek klubowo-administracyjny stanowiący front zachodniej trybuny (z symbolem orła wyrysowanym na fasadzie, zresztą). Wewnątrz powstał tor o długości 321 metrów, którego zapleczem jest wbudowany we wschodnią trybunę park maszyn.