Nie wszystkie odwiedziliśmy osobiście, ale mimo to zapraszamy na wirtualną podróż do pięciu miast, z których nowe stadiony zasilają naszą bazę. Trzy czwarte drogi do setki za nami!

Stadion im. Zygmunta Siedleckiego, Białobrzegi

Powstały w 1981 roku stadion miejski w Białobrzegach zajmuje kwartał na zachodzie miasta, wraz z boiskiem treningowym i kortami tenisowymi. Obiekt od powstania dysponował tylko jedną trybuną, opartą o ziemny nasyp. Z ławkami dawała ona pojemność ok. 5 tysięcy miejsc, natomiast po zajęciu 8 z 9 sektorów przez krzesełka (dziewiąty stanowi klatkę dla przyjezdnych) widownia spadła do ok. 2,8 tys. osób.

W takiej formie obiekt dotrwał do 2018 roku, choć w 2016 doczekał się kompleksowej wymiany bieżni lekkoatletycznej oraz pozostałej infrastruktury dla potrzeb lekkoatletyki. Stare, szutrowe tory, zastąpiła tartanowa bieżnia o 4 torach na łukach i 6 na głównej prostej. Powstały również profesjonalne rzutnie i skocznia.

W drugiej połowie 2018 trybunę rozebrano, by zastąpić ją zupełnie nową konstrukcją. Tym razem murowaną, z bogatym zapleczem. Za to widownia będzie znacznie mniej okazała, w okolicach 800 miejsc. To jednak powinno wystarczyć dla średnioterminowych potrzeb miasta oraz Pilicy Białobrzegi. Klub zachowa do swojej dyspozycji budynek na południe od stadionu, który ma dopełnić zaplecza stadionu.

Stadion Miejski, Sędziszów Małopolski

Choć sędziszowska Lechia nigdy nie zyskała ogólnopolskiej sławy, to klub z Podkarpacia ma bardzo interesującą historię. Dość powiedzieć, że jego obecny stadion jest już piątym użytkowanym przez lechistów od pierwszego meczu z 1923 roku. Poprzednie, głównie wskutek turbulentnego okresu II wojny światowej, były zajmowane w innych celach.

Budowa dzisiejszego obiektu rozpoczęła się jeszcze w latach 60. XX wieku, a jednak inauguracja stadionu nastąpiła dopiero w 1981! Przyczyn było wiele, począwszy od wielu właścicieli gruntów prowadzących do obiektu, przez podmokły teren wymagający osuszania, po ograniczone zasoby. Gdy go jednak otwarto, stadion był wyposażony w istniejący do dziś budynek hotelu dla sportowców.

Choć dobre lata Lechii skończyły się po wycofaniu wsparcia od lokalnej wytwórni filtrów na początku ostatniej dekady XX wieku, to obecny stadion ma w swej historii ciekawe widowiska. Na przykład, w 1989 Lechia świętowała swoje 75-lecie podejmując Legię Warszawa. Z kolei w 2014 klub celebrował stulecie w towarzystwie Wisły Kraków.

Dzisiejszy kształt stadionu to efekt przede wszystkim modernizacji z XXI wieku. Do boiska i bieżni doszedł pawilon z zapleczem (w tym dla sztangistów), a w latach 2008-2009 również kryta trybuna z miejscami siedzącymi. Obok stadionu funkcjonują również korty tenisowe i pełnowymiarowe boisko treningowe.

Stadion im. Opolskich Olimpijczyków, Opole

Zlokalizowany zaledwie kilometr od obiektu Odry Opole miejski stadion lekkoatletyczny funkcjonował jeszcze przed II wojną światową. Po jej zakończeniu przejął go nowy klub, Gwardia. W zarządzie klubu pozostał aż do 2005 roku, jednak wraz z postępem czasu jego standard bardzo poważnie się pogarszał. Jedynym ratunkiem okazało się przekazanie go w zarząd miastu.

Wkrótce po zmianie właściciela obiekt doczekał się nowej bieżni lekkoatletycznej z 8-torową bieżnią, skoczniami i pełnym zapleczem treningowym. Infrastruktura była zdolna spełnić najwyższe wymogi PZLA i pochłonęła 2,75 mln zł. Była jednocześnie pierwszym etapem kompleksowej przebudowy.

Zdecydowanie bardziej pracochłonny był kolejny krok, czyli budowa reprezentacyjnej trybuny z kompletnym zapleczem szatniowym dla kilku dyscyplin lekkoatletycznych. Otwarta w 2009 roku konstrukcja oferuje co prawda niespełna tysiąc widzów, ale miejsca są w większości zadaszone i w chwili inauguracji obiekt należał do ścisłej polskiej czołówki.

Stadion Lekkoatletyczny Sprint, Bielsko-Biała

Stadion Sprint, otoczony zielenią u podnóża gór Beskidu Śląskiego, położony jest atrakcyjnej części miasta w pobliżu terenów rekreacyjnych z licznymi ścieżkami biegowymi. To duży, ogrodzony kompleks, na który składa się trawiasta nawierzchnia stadionu, bieżnia z trybunami, bieżnia rozgrzewkowa i wieża komentatorska oraz bezpłatny parking.

Po modernizacji stadionu w 2000 r. na obiekcie odbywają się rokrocznie zawody lekkoatletyczne rangi międzynarodowej i krajowej, między innymi Beskidianathletic. Na kompleksie trenują zawodnicy z Klubu Sportowego Sprint; oraz młodzież szkolna. Zawodnikiem lokalnego klubu jest m.in. Michał Haratyk, aktualny mistrz Europy w pchnięciu kulą oraz rekordzista Polski w tej dyscyplinie.

Stadion jest również dostępny przez cały rok dla mieszkańców miasta od świtu do zmroku. W jego sąsiedztwie znajduje się boisko piłkarskie, hotel oraz cenny pod względem przyrodniczo-krajobrazowym zakątek miasta – Park Ekologiczny Wapienica.

W pobliskim sąsiedztwie znajduje się również siedziba piłkarskiego klubu „Zapora Wapienica Bielsko-Biała”. W 1998 r. trawiaste boisko zostało zmodernizowane, wymieniono murawę oraz system drenujący. Obiekt ma wymiary 105x65m, posiada trybuny dla ok. 100 osób oraz zaplecze w postaci szatni dla zawodników.

Stadion Wandy, Kraków

Położony na północ od nowohuckiego Placu Centralnego stadion Wandy powstał w 1957 roku i był wówczas jednym z nowocześniejszych obiektów na potrzeby żużla, w tym jednym z pierwszych z oświetlonym torem. Jego kariera w tej roli nie trwała jednak długo, bowiem Wanda upadła już w 1965 i przestała korzystać z obiektu na 28 lat.

Porzucony i niedoinwestowany stadion popadał w coraz większą ruinę aż trybuny niemal w komplecie porosła roślinność. Sytuacja poprawiła się po zmianie ustroju, gdy w 1993 Wandę reaktywowano. Do użytku dostosowano sześć centralnych sektorów zachodniej trybuny i park maszyn.

Kolejne doszły dwa sektory na wschodzie, ale prawdziwa metamorfoza – największa od chwili otwarcia areny – miała miejsce już po drugim wskrzeszeniu Wandy, w 2009. Począwszy od 2014 roku kawałek po kawałku rozbudowywano trybuny, najpierw południowy łuk, później fragment północnego (2016), a wreszcie wszystkie pozostałe sektory (2017-2018).

Właśnie wtedy pierwszy raz w historii na widowni pojawił się komplet plastikowych krzesełek. Co ciekawe, trybuny wciąż sięgają konstrukcyjnie 1957 roku, jednak zostały nadbudowane nową nawierzchnią z kostki brukowej. Docelowo gruntowny remont ma przejść również zachodnia trybuna, a stadion ponownie ma otrzymać oświetlenie.

Choć nawet po upadku żużla boisko służyło piłkarzom, to stadion nigdy z piłki nożnej nie słynął. Bo choć Wanda szkoliła tak piłkarzy, jak piłkarki, to jednak największe widowiska w historii odbywały się z rykiem motorów. W październiku 1960 nawet ok. 25 tys. widzów oglądało porażkę Polski z Anglią. Był to jeden z dwóch meczów reprezentacyjnych na żużlu rozegranych w Nowej Hucie.