Nie, nie w tym kalifornijskim Los Angeles, ale w tym chilijskim. To jeden z bardziej efektownych stadionów, jakie zaplanowane są w tym stale rozwijającym się piłkarsko kraju.

Chilijskie miasto Los Angeles nie należy do najbardziej znanych na świecie, ale w Chile ma się nieźle. To stolica jednej z południowych i najbardziej zielonych prowincji, Biobio. Z ponad 200 tysiącami mieszkańców należy do ważniejszych miast, a piłkarsko na poziomie drugiej ligi swoje mecze rozgrywa tu Iberia Los Angeles.

Choć Los Angeles ma już główny stadion miejski, to pełni on głównie funkcję lekkoatletyczną, do piłki nadając się średnio. Dlatego w 2015 zapadła decyzja o budowie profesjonalnej areny piłkarskiej dla 12,5 tys. widzów (później pojemność zweryfikowana w dół do 10 tys.).

Co bardzo rzadkie na całym świecie, mieszkańcy miasta otrzymali do wyboru dwie różniące się znacząco koncepcje nowego stadionu, obie utrzymujące te same wytyczne. Nie tylko pod względem pojemności, ale też estetyki, tj. głównym materiałem elewacyjnym na nowym stadionie ma być drewno, z którego znany jest południowy region Biobio. W głosowaniu wzięło udział kilka tysięcy mieszkańców, których decyzją wybrano wizję widoczną po lewej na poniższym zestawieniu.

Nowy stadion nie stanie w samym mieście, a na jego zachodnim wylocie, przy wsi Pata de Gallina. Będzie dostępny z dwóch głównych ulic, stąd lokalizacja bram wejściowych tylko na północy i południu. Wraz z rozległymi terenami zielonymi i funkcją rekreacyjną ma zająć aż 24 hektary.

Choć planowanie rozpoczęło się jeszcze w 2015 roku, to dopiero pod koniec 2017 udało się uzyskać pozytywną ocenę wpływu stadionu na środowisko, a w marcu władze miasta pokazały klip wideo ze zaktualizowanymi wizualizacjami areny. Możecie zobaczyć go poniżej, to najbardziej aktualny podgląd na ten atrakcyjny wizualnie obiekt:

Całość miała kosztować nawet 20 mld pesos, ale aktualnie najlepsze znane nam wyliczenia mówią o 14 miliardach, tj. ok. 80 mln zł. Szczegółowy koszt poznamy dopiero po zaplanowanym na ten rok przetargu. Budowa najpewniej nie zdąży ruszyć przed 2019 rokiem, a wtedy może potrwać 2 lub nawet 3 lata – to jeszcze nie jest rozstrzygnięte.