To już ostatni, 29. powód do głosowania w plebiscycie Stadion Roku 2016. Jeśli żaden z tych fascynujących stadionów Was nie przekonał, to i my nie zdołamy…

Czwarty turecki stadion i 29. na naszej alfabetycznej liście. A wszystko przez wciąż jeszcze roboczą nazwę. Kibice „Es-Es” nie zamierzają oczywiście zaakceptować żadnej innej nazwy nowego obiektu niż ta po jego historycznym poprzedniku. Dali temu wyraz na tydzień przed otwarciem, rozwieszając podświetlony racami baner „Atatürk Stadyumu” przed nową areną. Dla nich to kontynuator starego, ale Was prosimy o jego ocenę jako zupełnie nowego obiektu.

Koncepcja powstała w znanym tureckim biurze Bahadira Kula, gdzie powstał pomysł stadionu inspirowanego dynamicznym lotem piłki. Ta luźna inspiracja posłużyła do stworzenia bardzo frywolnych wizualizacji, ale… dość siermiężnej konstrukcji w rzeczywistości. Wskutek adaptacji wyjściowego pomysłu stadion stracił na lekkości, nawet jeśli udało się stworzyć mimo wszystko oryginalną konstrukcję.

Na południu elewacja jest zwarta, a w kierunku północy otwiera się na przeszklone piętra rozdzielone balkonami. Między trybunami a rozłożystym dachem rozpięta jest gęsta, jaskrawo czerwona siatka, dzięki czemu wieczorem obiekt jaśnieje z wnętrza czerwienią, główną barwą „Es-Es”.

Prace budowlane miały ruszyć w 2012 roku, ale ostatecznie rozpoczęły się dopiero na wiosnę 2013. W przetargu udało się uzyskać bardzo korzystną kwotę 107 mln lir, ale z biegiem czasu ukończenie obiektu w tej cenie okazało się niemożliwe. Choć stadion miał być gotowy w 2015 roku, dopiero w listopadzie 2016 udało się go otworzyć, a prace wcale nie są w pełni ukończone. Cena w chwili otwarcia sięgnęła 130 mln lir (155 mln zł), choć to na tle innych krajów wciąż bardzo niska cena za stadion tej wielkości.

Stadion ma powierzchnię 116 tys. m2, a pod trybunami prawie 13 tys. m2 poświęcono na podziemne parkingi. Choć największe zaplecze ma tradycyjnie zachodnia trybuna, strefa VIP została rozszerzona również na wschód, gdzie znajdują się kolejne loże VIP.