Indonezja to jeden z tych krajów, gdzie w ostatnich latach rośnie stadion za stadionem. Jest co nadrabiać i ten projekt jest przykładem, że można to zrobić dobrze.

W konkursie na Stadion Roku mieliśmy już kilka stadionów z Indonezji i jedno trzeba im przyznać: bardzo cieszą kibiców. Nie inaczej jest ze Stadionem Pakansari, który ma już za sobą przetarcie w meczach reprezentacji narodowej i – co jest normą – z kompletem publiczności.

Nowy stadion w Pakansari (Cibinong) to tylko jeden z kilku nowoczesnych obiektów sportowych planowanych w obszarze metropolitalnym Dżakarty. Niepotrzebny? Przeciwnie, to jedyny taki stadion w rejonie Cibinong/Bogor, gdzie mieszka ok. 1,5 mln ludzi. Powstał więc z wyraźnej potrzeby, zwłaszcza dla kibiców Persikabo Bogor, którzy wcześniej chodzili na spotkania ok. 2km od tego miejsca.

Gdy prace budowlane ruszały w styczniu 2012 roku, było tu jedynie boisko treningowe i właśnie wokół tego boiska zaczęły powstawać trybuny. Z kolei wokół trybun – ogromne koło, bo właśnie na takim planie przewidziano nowy kompleks sportowy. W sumie to 28 hektarów z przeznaczeniem na stadion główny, stadion treningowy, basen, place publiczne i rozległy parking.

Powstanie całości podzielono na fazy. W ramach tej pierwszej powstały trybuny wzdłuż boiska i zaczątki tych na łukach. Na to zadanie wykonawcy otrzymali równo 600 dni i z terminu się wywiązali. Natychmiast później ruszyła druga faza, w której uwzględnione były domykające stadion łuki oraz stadion treningowy z częścią parkingów. Otwarcie przypadło na grudzień 2016, gdy reprezentacja Indonezji rozegrała tu dwa mecze międzynarodowe.

Wśród innych stadionów ten w Pakansari wyróżnia się ciekawym układem kolorystycznym, w którym odcienie zieleni i pomarańczy mieszają się tak na zewnątrz, jak w środku. Ma to być nawiązanie do ubarwienia arengi pierzastej, lokalnej odmiany palmy.