Piękne mecze podczas 1/8 finału Euro 2016, a dla zwycięzców mamy nowe stadiony z Francji, Niemiec i Belgii. Zajrzyjcie do Guingamp, Aspach i La Louvière!

Francuzi, Niemcy i Belgowie wygrali swoje mecze, ci ostatni nokautując Węgrów. Teraz dla każdego ze zwycięzców dodajemy nowy stadion, a już dziś wieczorem dwa ostatnie mecze 1/8 finału Euro 2016!

 Stade de Roudourou, Guingamp

Boisko na osiedlu Roudourou istnieje bardzo długo, ale powstały wokół niego stadion zaledwie od 1990 roku. Zbudowano go, najpierw z dwiema trybunami i zielonymi nasypami za każdą z bramek, by spełnić rosnące wymogi i pomóc klubowi En Avant (of 1984 w profesjonalnych rozgrywkach) w organizacji meczów na wyższych szczeblach francuskiego systemu ligowego. Docelowo obiekt miał spełniać wymogi drugiej ligi.

Stworzony przez miejscowego architekta Jean-Yves Philippe’a, stadion otrzymał efektowną trybunę południową o dwóch poziomach i znacznie niższą wzdłuż północnej linii bocznej. W sumie zapewniał ok. 12 tys. miejsc, z czego prawie jedna trzecia znajdowała się na trawie za wschodnią i zachodnią bramką.

Po historycznym awansie do Ligue 1 w 1995 stadion musiał podnieść poziom zwłaszcza tam, gdzie nie było uporządkowanej widowni. Za bramkami powstały więc dwie trybuny – zachodnia kryta i wschodnia bez dachu. Pojemność urosła do prawie 19 tys. miejsc, co jest imponującą skalą dla miasta o populacji poniżej 8 tysięcy! Nawet z okolicznymi miejscowościami Guingamp ledwie przerasta pojemność obiektu.

Kolejne zmiany musiały przyjść w 2007, tym razem dla sprostania oczekiwaniom UEFA dla rozgrywek międzynarodowych. Do północnej trybuny dodano nowy poziom VIP-owski, a na wschodzie doszedł dach. Poprawiono oświetlenie, a w 2015 po raz pierwszy (!) wymieniono całe boisko na hybrydowe.

 Mechatronik Arena, Aspach

Na północ od Stuttgartu leży niewielkie miasteczko Aspach, a z kolei na północy Aspach od lat znajdował się zespół dwóch boisk nazwany Sportpark Fautenhau. W 2010 roku wokół głównego boiska, otoczonego ciasno drzewami, wybrano ok. 40 tys. m3 gruntu, by zrobić miejsce na trybuny. Na planie litery C powstały sektory siedzące i stojące, a ze wschodniej strony obiekt domyka istniejący już wcześniej budynek administracyjny z niewielką główną trybuną.

Budowa została wymuszona rozwojem klubu SG Sonnenhof Großaspach, który w 2002 po raz pierwszy awansował z szóstej do piątej ligi, a już z nowym stadionem do czwartej (2012) i trzeciej (2015). Przy tych sukcesach widzowie mieli do dyspozycji 10 tys. miejsc pod dachem (podczas gdy miejscowość ma ledwie 8 tys. mieszkańców), choć liczne podpory zadaszenia utrudniają oglądanie meczów.

Stadion zasługuje na uwagę podejściem do ekologii. Jest największą w okolicy elektrownią słoneczną (4000 m2 paneli na całym dachu, produkujących energię dla 150 domów), a gromadzona w zbiorniku deszczówka pokrywa całkowicie zapotrzebowanie na wodę boiska i toalet.

 Stade du Tivoli, La Louvière

Otwarty w 1972 roku stadion na wschodzie miasteczka La Louvière swój największy mecz przeszedł w chwili otwarcia, gromadząc na trybunach 18 tysięcy widzów. Później takiego wyniku nie udało się powtórzyć, zwłaszcza że piłkarsko-lekkoatletyczny obiekt stracił historycznego gospodarza w 2009. RAA Louvièroise przestało istnieć, zastąpione przez trzecioligowe UR La Louvière Centre.

Stadion dysponuje czterema niezależnymi trybunami wokół 6-torowej bieżni. Do 2003 zadaszona była tylko zachodnia, ale po serii modernizacji do 2005 wszystkie otrzymały dach. Stare wały otrzymały na północy i wschodzie stalową nadbudowę, dzięki czemu kibice są wyżej i mają lepszą widoczność.