Rajskie krajobrazy skalistych wybrzeży Tajlandii świetnie wyglądają na zdjęciach turystów, ale niekoniecznie sprzyjają grze w piłkę. A może jednak?

Ko Panyi to rybacka osada powstała w XVIII wieku przy wysokiej skale. Prawie nie ma tam lądu, a długa na 360 metrów skała oferuje skrawki do zagospodarowania tuż przy wodzie. Mimo to dziś liczba ludności wynosi ponad 1500 osób i już od 28 lat istnieje tam zespół piłkarski.

Tu zaczyna się historia rodem z filmu, zresztą zaczyna się właśnie od telewizji i film na ten temat powstał. Grupa lokalnych chłopców pod wpływem obejrzanego wspólnie przed telewizorem Mundialu 1986 postanowiła zbudować boisko z desek na wodzie.

Nie trzeba dodawać, że auty kończyły się skokami do po piłkę, a bieganie boso po gwoździach ranami. Na maleńkim polu gry liczyła się przede wszystkim technika, choćby po to, by jak najrzadziej skakać po piłkę wypadającą poza boisko.

Resztę pokazuje ten krótki film z kampanii społecznej banku TMB, który co prawda jest nieco podkoloryzowany, ale opowiada zupełnie prawdziwą historię. W dużym skrócie – chłopcy odnieśli sukces na pierwszym turnieju, rozegranym na stałym lądzie na północ od wioski.

Od tego czasu ich drużyna działa nieustannie, a futbol stał się główną rozrywką miejscowych i jednocześnie atrakcją turystyczną Ko Panyi. Turystów nie brakuje, ponieważ wysepka leży zaledwie 50km od Phuket.

W ostatnich latach istniejące do dziś stare, pływające boisko otrzymało nową nawierzchnię – wciąż drewnianą, ale gładką i bezpieczną. Za to na stałym pomoście powstały dwa kolejne, tym razem betonowe i większe. To oczywiście nie oznacza, że którekolwiek ma wymiary tego profesjonalnego – na taki luksus w Ko Panyi nie można sobie pozwolić z braku miejsca. Największe boisko ma ok. 40 metrów długości. Jest też czwarte, mniejsze i pływające, z syntetyczną nawierzchnią.

Ten niecodzienny zestaw boisk stał się znanym w regionie ośrodkiem szkolenia piłkarzy. Poza dorosłym zespołem Panyee FC trenuje tu kilka grup młodzieżowych. I choć wciąż mają status amatorski, to dziś dorośli autorzy pierwszego boiska z dumą mogą spoglądać na to, co stworzyli przez trzy dekady. Nawet jeśli treningi organizowane są wieczorami, gdy turyści wrócą na stały ląd i można odpocząć...