To jedne z tych zespołów, które nawet bez gry w najwyższych ligach są rozpoznawalne w Anglii. Ich stadiony też mają sporo historii do opowiedzenia. Od dziś na Stadiony.net!

Abbey Stadium (9617)

Stadion w Cambridge został przekazany klubowi Cambridge United przez właściciela Henryego Francisa w 1931 roku. Z jego środków powstała również trybuna z szatniami otwarta wkrótce później (1934).

Bryła stadionu zamknęła się w 1954, gdy po każdej ze stron były już sektory, głównie stojące. Od 1970 roku jest tu sztuczne oświetlenie, a jego inaugurację uświetnił towarzyski mecz z Chelsea, oglądany przez rekordowe 14 tysięcy kibiców.

W latach 1990. Cambridge mieli szansę awansować do Premier League, co oznaczałoby konieczność wielkich wydatków. Jednak zamiast tego klub popadł w ogromne kłopoty i spadł w dół o cztery ligi. Włodarze zapowiedzieli, że tak długo, jak będą grali w niższych rozgrywkach, nie zainstalują krzesełek na wszystkich sektorach.

W 2004 kolejne problemy finansowe zmusiły United do sprzedaży stadionu prywatnej firmie. Do dziś nie udało się odzyskać własności dla gruntów przekazanych klubowi jeszcze w 1931.

Plainmoor (6500)

Choć formalnie w użyciu od 1921, boiska sportowe w dzielnicy Plainmoor były używane przez miejscowy klub rugby jeszcze pod koniec XIX wieku. W 1904 wprowadził się tu zespół Ellacombe, który później połączył się z Torquay United, tworząc Torquay Town, które ponownie złączyło się z klubem Babbacombe i wróciło do pierwotnej nazwy.

Pierwsza trybuna była drewniana i licha, o czym świadczy fakt, że jej dach zwiał wiatr w 1930. Niewiele zmieniało się na prostym obiekcie w kolejnych latach, choć jego pojemność była wystawiana na próby. W 1955 roku zgromadziło się tu ponad 21 tys. osób (!) i jeszcze w tym samym roku Plainmoor stał się jednym z pierwszych stadionów w niższych ligach wyposażonych w sztuczne oświetlenie.

Po wielkich reformach lat 1990. stadion zaczął się zmieniać – powstała nowa trybuna północna z bogatym zapleczem, a także zachodnia, nieco skromniejsza. Wreszcie w 2012 otwarto nową trybunę wschodnią, największą na całym stadionie.

Moss Rose (6355)

Stadion zlokalizowany na południowym wylocie z Macclesfield jest jednym ze starszych w Anglii – pierwsze doniesienia o jego funkcjonowaniu mówią o inauguracji w 1891 roku.

Aktualnie obiekt ma cztery trybuny: główną na wschodzie (London Road), największą z krzesełkami i dachem na zachodzie, a za bramkami dwie niewielkie trybuny – stojącą i odkrytą na południu i krytą z krzesełkami na północy.

Victoria Road (6078)

Ten mało znany londyński stadion powstał w 1917 roku, jednak dopiero w 1955 zaczął przypominać profesjonalny obiekt piłkarski. Po wprowadzeniu się Dagenham FC powstała nowa trybuna, w 1956 dodano nowe bramy i toalety, w 1957 sztuczne oświetlenie, a w 1958 zadaszono trybunę po północnej stronie boiska.

W niemal niezmienionej formie obiekt dotrwał do lat 1990., kiedy zmiany były już nieuniknione. Wprowadzenie się Redbridge Forest dało środki na budowę nowego sektora w jednym z narożników, a po fuzji obu klubów w Dagenham &Redbridge FC pojawiły się kolejne usprawnienia. W 2001 wymieniono maszty oświetleniowe i powstała nowa trybuna południowa. Największa zachodnia stanęła kolei w 2009, podnosząc pojemność do 6078 miejsc.

Przez lata gry Dagenham FC rekordem widowni był mecz przeciwko Reading FC, oglądany przez ponad 7 tysięcy widzów. Od czasu fuzji w D&G FC takich wyników nie dało się już osiągnąć i rekordowa widownia zatrzymała się na poziomie 5949 osób.