Zostaliśmy zapytani, po co w ogóle dopuszczamy w konkursie takie stadiony – dużo mniejsze od tych czołowych. My pytamy, po co w ogóle robić plebiscyt, gdybyśmy mieli w nim pomijać prawdziwe piłkarskie areny?

Jego fasady nie kryją podświetlane poduszki, ale nic nie szkodzi. Bo i mało jest na świecie stadionów krytych drewnem! Dlatego ten w szwedzkim Växjö ma u nas plus – nabiera ciepła i lekkiego wyglądu właśnie dzięki wykorzystaniu drewna. Nie tylko zresztą w fasadach, ale i w dachu czy wykończeniu pomieszczeń w środku. Prosto, a przytulnie.

Cały stadion jest bardzo zwarty i choć ma tylko 16 rzędów krzesełek, to podział na dwa poziomy widowni sprawia, że wydaje się większy. Jednocześnie podział daje jeszcze krótszą odległość od murawy dla widzów z górnych rzędów. Kolejny plus.

Minus jest taki, że dzielenie i tak skromnych trybun na kolejne poziomy (7 i 9 rzędów) utrudnia i przygotowanie opraw, i prowadzenie dopingu na meczach. Tyle że Östers IF to klub, który „kibicowsko” nigdy nie był konkurencją dla AIK czy Djurgårdens – w zeszłym roku dzięki nowemu stadionowi liczba widzów skoczyła o 75%, a i tak była na poziomie jednej trzeciej stadionu.

Dlatego podział wcale nie jest zły, tym bardziej, że na dole przygotowano trybuny stojące dla zorganizowanych grup kibiców, a reszta może po prostu cieszyć się meczem w dowolnym miejscu. Jest też strefa komercyjna na głównej trybunie – wszystko na swoim miejscu i w zdrowych proporcjach.

Do tego to wszystko w niespełna półtora roku i za raptem 100 mln zł. Na te liczby patrzymy z zazdrością, bo gdzie jak gdzie, ale w Szwecji nie jest ani taniej niż w Polsce, ani zimy nie są przychylniejsze budowlańcom. A jednak byli i szybsi, i tańsi niż u nas…

Jeśli ten stadion przypadł Ci do gustu lub nie przypadł wcale (czyli niezależnie, co o nim myślisz), zapraszamy do głosowania w plebiscycie Stadion Roku 2012! Zostało już tylko 10 dni!