Dziś przedstawiamy narodowe stadiony w dwóch spośród najbiedniejszych krajów świata. Ale biedny nie znaczy nieciekawy, bo historia obu obiektów obfituje w wielkie, choć nie tylko wesołe wydarzenia.

Dziś dodajemy tylko dwa stadiony, ale nie dlatego, że inne w Bangladeszu i Nepalu są tak słabe – po prostu materiał zdjęciowy z tych krajów jest bardzo ubogi. I tak pokazujemy znacznie więcej na temat tych krajów, niż jakikolwiek inny serwis. A wraz z najnowszymi dodatkami do bazy powoli zbliżamy się do krańca Azji i zmiany kontynentu na drodze do dodania 25 nowych krajów…

Bangabandhu National Stadium

Fot: Frank-Jasperneite.de

Kiedy decydowano o budowie tego obiektu na początku lat 1950., miał być narodowym stadionem do krykieta. Piłkarski odpowiednik powstał zaledwie kilka (dosłownie) metrów dalej. Oba stanęły w ścisłym centrum Dhaki i dziś otaczają je coraz liczniej wieżowce.

Ale stadiony zmieniły swe role. Ten piłkarski stał się narodowym obiektem do hokeja na trawie (zmieściły się na nim dwa boiska zamiast jednego), podczas gdy ten większy przejął i lekkoatletykę, i futbol. Przejął bardzo licznie, ponieważ poza reprezentacją kraju swoje mecze rozgrywają tu aż cztery stołeczne kluby.

Od otwarcia w 1954 roku przechodził wiele modernizacji, ale zwykle obejmowały tylko pojedyncze sektory owalnych trybun. Dopiero w 2010 roku doszło do gruntownego odświeżenia całego obiektu przed pierwszą wielką imprezą przyznaną Bangladeszowi – Mistrzostwami Świata w Krykiecie 2011. Obiekt otrzymał krzesełka, zupełnie nowe sektory prasowe i VIP, częściowe zadaszenie i cały nabrał blasku dzięki nowemu wykończeniu.

Słowo Bangabandhu zostało dodane do nazwy na cześć szejka Majibura Rahmana, nazywanego tu „Przyjacielem Bengalu”, czyli właśnie Bangabandhu.

Dasarath Rangasala Stadium

Fot: Frank-Jasperneite.de

Narodowy stadion Nepalu powstał w 1956 r. i do dziś zachował swój pierwotny kształt z jedną trybuną o żelbetowo-stalowej konstrukcji oraz trzema łukami w formie litery „C”. Od początku był najważniejszą areną piłkarską w kraju. Dość powiedzieć, że używa go nie tylko reprezentacja, ale też większość klubów piłkarskich najwyższej ligi kraju.

Modernizacje przechodził kilkakrotnie, ale za każdym razem prace były symboliczne względem ogólnej formy – odnawianie powierzchni czy nowe instalacje. Najważniejsze prace odbyły się w 1998, przed organizowanymi tu Igrzyskami Azjatyckimi 1999, a także w 2011, przed AFC Challenge Cup 2012 (turniej dla słabszych piłkarsko reprezentacji z Azji). Poza tymi wielkimi imprezami odbywają się tu również imprezy kulturalne, festiwale czy koncerty (jak choćby Bryan Adams w 2011).

W swojej historii obiekt ma mroczny epizod z 1988 roku. 12 marca podczas meczu zaczął padać grad, który o tej porze roku w Nepalu jest bardzo duży i powoduje obrażenia. Kibice z trzech otwartych łuków rzucili się w kierunku jedynej krytej trybuny, ale stamtąd odparła ich policja w obawie przed przepełnieniem i katastrofą. Tłum zaczął więc kierować się na bramy wyjściowe z obiektu, które jednak na czas meczu zostały zamknięte. W ogromnym ścisku zginęło 93 widzów. Mimo ogromnej skali, ta tragedia nie została dobrze udokumentowana.

Aktualny wygląd stadionu od prezentowanego na zdjęciach różni się jedynie pomalowaniem trybun odkrytych na niebiesko-zielono.