Dziś dwa z pozoru przeciętne stadiony, ale jeden z nich został zasypany nagrodami za niespotykaną dbałość o środowisko. Ściany z drewna, dach pokryty trawą, zasilany słońcem i pobierający wodę z deszczu. Jest na czym zawiesić oko. I jest dowód, że nie tylko wielkie stadiony mogą być wzorem.

Spotland Stadium

Powstały w 1920 roku stadion (zawdzięczający swą nazwę dzielnicy Spotland) początkowo składał się z jednej, głównej trybuny. W pewnym momencie była ona nawet najmniejszą w całej lidze. Od początku aż do 1988 roku należał do Rochdale AFC. Później wprowadzono podział własnościowy między wymieniony już klub piłkarski, klub rugby Rochdale Hornets oraz władze miasta Rochdale.

Dzięki podziałowi łatwiej było sfinansować modernizacje, które krok po kroku trwały od 1992 aż do 2000 roku. Aktualnie obiekt tworzą cztery osobne trybuny, z których trzy wyposażone są w miejsca siedzące.

Princes Park

Niewielki obiekt w Dartford powstał w miejscu pola golfowego w 2006 roku i był wtedy określany jako najbardziej ekologiczny stadion piłkarski w Anglii, za co zresztą zebrał szereg wyróżnień.  Jego zadaszenie powstało głównie z drewna, a po zewnętrznej stronie dachu obiekt pokrywa trawa i baterie słoneczne, ogrzewające wodę. Stadion ma ograniczone zużycie energii do oświetlenia i ogrzania pomieszczeń, pobiera wodę z deszczówki i korzysta z niej wielokrotnie. Realizacja projektu Alexandra Sedgleya pochłonęło ok. 7 mln funtów.

Miejsc na widowni jest nieco ponad 4 tys., ale tylko 642 to krzesełka. Na co dzień mecze rozgrywają tutaj Dartford FC oraz rezerwy londyńskiego Millwall.