Twickenham – opis stadionu

Zanim angielski związek rugby wykupił ziemię w gminie Twickenham, rosła na niej kapusta. W 1907 r. działacze uznali, że posiadanie własnego stadionu może przynieść znaczące korzyści materialne i rok później stały już pierwsze trybuny. Do 1920 roku obiekt mieścił 20 tys. widzów, by później stać się… pastwiskiem dla koni i bydła podczas I wojny światowej.

W swojej historii obiekt przeszedł 7 dużych modernizacji. Ich efektem jest dziś obiekt mieszczący 82 tys. widzów na trzypoziomowych, zadaszonych trybunach. Tym samym Twickenham w 2006 roku uzyskało miano drugiego największego obiektu sportowego w Anglii i czwartego w Europie. Za to wśród stadionów do rugby nie ma sobie równych. Na zmodernizowanej w 2006 roku trybunie znajduje się siedziba federacji rugby i muzeum poświęcone temu sportowi. Pojawił się też 4-gwiazdkowy hotel.

Od początku zarządzany przez angielskich rugbistów obiekt obrósł w historię – poza całą masą meczów międzynarodowych w różnych rozgrywkach, to tu rozwijała się też kultura kibicowania. Pieśń „Swing Low, Sweet Charriot” zaczęli śpiewać fani właśnie w tym miejscu i od 1988 roku stała się niemal hymnem fanów angielskiego rugby. Poza sportowym wykorzystaniem Twickenham ma na koncie też wiele dużych koncertów, choć ze względu na gorszą komunikację i ograniczenia w pojemności (tylko 55 tys. na imprezach rozrywkowych) nie może się równać z Wembley.