Singapore National Stadium – opis stadionu

W 2007 roku ogłoszono konkurs na budowę nowego stadionu narodowego Singapuru. Będący jednocześnie największym publiczno-prywatnym projektem świata kompleks sportowy chciały budować trzy międzynarodowe konsorcja. Na początku 2008 wybrana została koncepcja Singapore Sports Hub, która zakładała powstanie centralnie wielkiego stadionu z ruchomym dachem, a wokół niego zespołu innych budynków. Wśród nich znalazły się dwie hale widowiskowe, pływalnia, a także wielkie centrum handlowe.

Z uwagi na kryzys finansowy prace ruszyły z pewnym opóźnieniem, w 2010 roku. Prawie rok trwało palowanie i układanie fundamentów dla wartego 1,87 mld S$ zespołu sportowo-komercyjnego zaprojektowanego przez specjalistów z firmy Arup. Od 2011 na horyzoncie zaczęła pokazywać się wielka stalowa kopuła. Dzięki rozpiętości 312 metrów jest największa na świecie. Nad boiskiem znajduje się ruchoma część zadaszenia – to dwa wielkie płaty pokryte ETFE, które w 20 minut mogą zasłonić 95% widzów, zostawiając jedynie niewielkie okno na zachodzie, oferujące kibicom widok na panoramę Singapuru.

Pod kopułą znalazły się trybuny o trzech poziomach, z których ten najniższy może występować w aż trzech konfiguracjach. Dzięki temu widzowie mają być możliwie blisko boiska podczas meczów krykieta i futbolu, a także mityngów lekkoatletycznych. Dla imprez piłkarskich pojemność to 55 tys. miejsc, dla krykieta 52, a dla lekkoatletyki 50. Niezależnie od układu każde krzesełko ma indywidualny nawiew pompujący ok. 12 litrów powietrza na sekundę. Dzięki temu parny klimat Singapuru ma nie doskwierać widzom mimo częściowo otwartej bryły.

Mimo późnego startu prace szły zgodnie z planem i projekt odnotował jedynie niewielkie opóźnienie – zamiast w kwietniu otwarto go w czerwcu 2014. Pierwszym meczem miał być pojedynek Singapuru z Malezją, jednak nie udało się zorganizować tego wydarzenia i zaplanowany na sierpień sparing Singapuru z Juventusem Turyn przejmie honory.