Centralny nie tylko dla miasta, ale też dla swej prowincji. Największy obiekt indonezyjskiego Riau dziś dołącza nie tylko do naszej bazy prezentacji, ale też do listy obiektów nominowanych w plebiscycie Stadion Roku 2012.

Według planów z 2009 roku miał pomieścić prawie 44 tysiące widzów, ale szczegółowy plan i liczba zamówionych w Malezji krzesełek pokazały, że wejść na trybuny może tylko 40 700 osób. To wciąż liczba wystarczająca dla uzyskania prymatu w prowincji Riau, gdzie większego i nowocześniejszego obiektu nie ma.

To jeden z niewielu stadionów w Indonezji, który dysponuje wyłącznie miejscami siedzącymi, a do tego pełnym ich zadaszeniem. Dach i konstrukcja zewnętrznej elewacji sprawiają wrażenie statku kosmicznego, a pokaźna „kopuła” zachodzi daleko poza trybuny, chroniąc przed deszczem i upalnym słońcem również zaplecze stadionu. By jednocześnie dostarczyć światła i zapewnić wentylację, jedynie część przekrycia nad trybunami wykonano z blachy trapezowej, a pozostała część konstrukcji jest pocięta poziomymi „żaluzjami”.

Budowa nie należała do drogich przy budżecie zaledwie 800 mld rupii (ok. 260 mln zł), ale w skali Indonezji ten wydatek robił wrażenie. Mało tego, nawet wzbudził krytykę ze względu na, między innymi, sprowadzanie murawy z Australii.

Stadion otwarto we wrześniu 2012, przy okazji narodowych igrzysk sportowych. W 2013 mają się tu z kolei odbyć trzecie Igrzyska Solidarności Islamskiej. Jeśli chodzi o piłkę nożną, pierwotnie zakładano przeprowadzkę miejscowego PSPS Pekanbaru, ale temu klubowi nie jest po drodze z operatorem obiektu. Za to niespodziewanie zmuszony do wprowadzenia się tu został inny klub krajowej czołówki, Semen Padang, którego stadion nie otrzymał licencji.